Τα σταφύλια της Οργής

Τα μάτια μου είδαν τη δόξα του Κυρίου

Πατάει στο λήνο στοιβαγμένα τα σταφύλια της οργής.

Ξαπόλυσε τον μοιραίο κεραυνό του τρομερού σπαθιού Του

Η Αλήθεια Του τραβάει μπροστά.

Αυτόν τον Θούριο της Δημοκρατίας (της Julia Ward Howe) τον έχω τσιτάρει πολλές φορές. Η σκοτεινή γοητεία του με μαγεύει. Σήμερα διαβάζοντας τον Clive Ponting κατάλαβα και το νόημά του.

Μέχρι σήμερα, θεωρούσα ότι ο Κύριος θα ξαπολύσει τον μοιραίο κεραυνό του τρομερού σπαθιού Του ενάντια σε κείνους που οι πράξεις τους έχουν στόχο την καταστροφή ανθρώπινων πλασμάτων με σκοπό το κέρδος.

Φαίνεται, ότι ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, δεν χαράμιζε τον ερχομό του Κυρίου για να τιμωρήσει τους εκμεταλλευτές ανθρώπων, αλλά να τιμωρήσει τους μωρούς, που νομίζουν ότι μπορούν ατιμώρητα να λεηλατούν τη γή και τα άλλα δημιουργήματά Του!


« Τα σταφύλια της οργής» αυτό το αριστούργημα του Στάϊνμπεκ, γράφτηκε το 1930, όταν η Νέμεση πέρασε απαλά πάνω από τις Μεγάλες Πεδιάδες .

Και λέω απαλά, γιατί η Νέμεση δεν έχει ακόμα μιλήσει σοβαρά μαζί μας.

Η δρόμος για τον εποικισμό της τελευταίας μεγάλης περιοχής της Οκλοχάμα, άνοιξε το 1889. Στα επόμενα 40 χρόνια περίπου 100.000.000. στρέμματα παρθένας γης οργώθηκαν και καλλιεργήθηκαν με ανθεκτικό στη ξηρασία σιτάρι.

Μετά το 1919 οργώθηκαν άλλα 12,5 εκατομμύρια στρέμματα.

Το 1930, μετά από παρατεταμένη ξηρασία, που εν γένει πλήττει συχνά τις Μεγάλες πεδιάδες, το χαλαρό χώμα, χάνοντας την προστασία που του εξασφάλιζε το χορτάρι παρασύρθηκε από τους ανέμους σε μακρινές αποστάσεις.

Τον Μάϊο του 1934 η αμμοθύελλα παρέσυρε 350.000.000 τόνους χώμα και τις σκόρπισε σε μια ακτίνα 400 χιλιομέτρων! Τον Μάρτιο του 1935 καταστράφηκαν πάνω από 10.000.000 στρέμματα σιταριού.

Οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες ήταν τρομακτικές.

Γι αυτές τις συνέπειες μιλάει ο Στάϊνμπεκ.


Όποιος δεν έχει διαβάσει τα σταφύλια της οργής, να το αγοράσει και να το διαβάσει και όποιος το έχει διαβάσει μικρός ας το ξαναδιαβάσει!