Εμείς και οι Αλλοι.

Με την ευκαιρία της δραστηριότητας στο Κυπριακό , ξέθαψα από τον τοίχο μου στο ΦΒ  μια βιβλιοπαρουσίαση ενός μικρού (σε μέγεθος)  βιβλίο του Κρίτωνα Σαλπιγκτή. Και αυτός βαδίζει στη λογική του Κωνσταντακόπουλου για τον "εθνάρχη" και για την "Αυτοκρατορία"

Το μεταφέρω, όπως το είχα γράψει το 2014

Σε σχέση με τους «άλλους» στην Ελλάδα υπάρχουν δύο αντιλήψεις. Η μία που λέει ότι οι «άλλοι» μας στάθηκαν εμπόδιο στην εθνική μας ολοκλήρωση και με κάθε ευκαιρία επεδίωξαν τον κακό μας και η άλλη που ειρωνεύεται αυτήν την άποψη και που συμπληρώνει ότι για όλα φταίμε εμείς!
Μπορεί η αλήθεια, ως συνήθως να είναι μες την μέση, μπορεί όμως η αλήθεια να είναι ή μια ή η άλλη.
Αν ή αλήθεια ήταν μες την μέση, τότε κατά την δική μου αντίληψη, εμείς φταίμε, ως χώρα, γιατί η πολιτική μας ηγεσία, τα δε τελευταία 30 χρόνια και η πνευματική ήταν αμφότερες εθελόδουλες, και ραγιάδικες, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβάδισε με τον λαό.
Θα μπορούσε κάποιος να ανατρέξει στην ιστορία μας και να ψάξει είτε τις μεγάλες μας δόξες είτε τις μεγάλες μας ήττες και τότε ίσως καταλάβει την αλήθεια, αν βέβαια αφήσει στην άκρη ιδεοληψίες και προκαταλήψεις.
Εγώ θα αναφερθώ σε μία στιγμή της ιστορίας μας και πιστεύω ότι ο καθένας θα καταλάβει την τραγική μας μοίρα.
Εμείς οι Έλληνες βγήκαμε από την πρώτη στιγμή στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αγγλίας και συνεπώς και στο πλευρό των συμμάχων. Η Τουρκία, όπως και στον πρώτο κράτησε ουδέτερη στάση, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, οπότε την τελευταία στιγμή βγήκε και αυτή με την μεριά των συμμάχων.
Στους περισσότερους Έλληνες είναι γνωστές οι βαρύγδουπες δηλώσεις του Τσώρτσιλ περί ημών! Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και διάφορες άλλες ανοησίες που στην πραγματικότητα ήταν χλευασμός, όπως αποδείχτηκε πολύ σύντομα.
«το τι βιολί βαρούσε ο Βρετανός πρωθυπουργός στην διάρκεια του πολέμου το είχε καταλάβει και ο Ρούσβελτ» Επεδίωκε την παράταση του πολέμου, προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντά του στην Μοσούλη, όχι όμως με τις δικές του δυνάμεις, αλλά με αυτές των Αμερικανών. «Το ότι ήρθε η στιγμή που ο Ρούσβελτ παραμέρισε αυτόν και το επιτελείο του και άρχισε να συνεργάζεται κατευθείαν με τον Στάλιν, τα λέει όλα».
Τελειώνοντας ο πόλεμος, αυτό το φίδι το κολοβό, αφού οργάνωσε την επίθεση κατά των Ελλήνων πυροβολώντας από το ξενοδοχείο  "Μεγάλη Βρετάνια" εναντίον μιας ειρηνικής διαδήλωσης, αφού προώθησε με νύχια και με δόντια τον εμφύλιο σπαραγμό μας, στο τέλος κατάφερε να μπάσει τους Τούρκους στην Κύπρο, ενώ αυτοί είχαν παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα στο νησί με την Συνθήκη της Λωζάνης.
Τέτοια δε ήταν η ξεδιαντροπιά αυτής της χώρας, που δεν ντράπηκε να απαγχονίσει τον Μιχαλάκη Καραολή και τον Ανδρέα Δημητρίου το 1956 στις 10 Μαΐου, χαρακτηρίζοντάς τους ως τρομοκράτες.
Σε διαδήλωση κατά του απαγχονισμού στην Αθήνα, έχασαν την ζωή τους τέσσερεις διαδηλωτές και ένας αστυφύλακας. Αυτοί οι θάνατοι ήταν η αμοιβή των Ελλήνων για τα όσα είχαν υποφέρει στον πόλεμο υπέρ των συμμάχων! Ωστόσο η εγκληματική δράση των συμμάχων μας, δεν σταμάτησε εδώ. Με την βοήθεια του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, ξεκαθάρισε στους Έλληνες ότι Ένωση γιοκ και έστρωσε τον δρόμο για την τουρκική εισβολή!
Είναι που λέμε, με τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς.
Το βιβλίο του Κρίτωνα Σαλπιγκτή «Καραολής και Δημητρίου. Η πανήγυρις των οδωνυμίων και η Τρίτη αγχόνη» είναι μια απέριττη, αλλά εξαιρετικής ευαισθησίας αναφορά στα τραγικά αυτά γεγονότα.
Σήμερα, που σύμμαχοι και εχθροί, νικητές και νικημένοι μας έχουν περάσει την θηλιά στον λαιμό, καλό θα ήταν να διαβάσετε αυτήν την συνοπτική περιγραφή της κυπριακής προδοσίας. Ίσως αντιληφθούμε τα γεγονότα καλύτερα!