«Κύριε, βόηθα νὰ θυμόμαστε
πῶς ἔγινε τοῦτο τὸ φονικὸ-
τὴν ἁρπαγὴ τὸ δόλο τὴν ἰδιοτέλεια,
τὸ στέγνωμα τῆς ἀγάπης-
Κύριε, βόηθα νὰ τὰ ξεριζώσουμε... ».
-Τώρα καλύτερα νὰ λησμονήσουμε πάνω σὲ τοῦτα τὰ
χαλίκια-
δὲ φελᾶ νὰ μιλᾶμε-
τὴ γνώμη τῶν δυνατῶν ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ τὴ γυρίσει;
ποιὸς θὰ μπορέσει ν᾿ ἀκουστεῖ;
Καθένας χωριστὰ ὀνειρεύεται καὶ δὲν ἀκούει τὸ βραχνὰ
τῶν ἄλλων.
-Ναὶ- ὅμως ὁ μαντατοφόρος τρέχει
κι ὅσο μακρὺς κι ἂν εἶναι ὁ δρόμος του, θὰ φέρει
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ γύρευαν ν᾿ ἁλυσοδέσουν τὸν Ἑλλήσποντο
τὸ φοβερὸ μήνυμα τῆς Σαλαμίνας.
Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων.
Νῆσος τίς ἐστι.
Γιώργος Σεφέρης
Το
1955 στο Λονδίνο, η Αθήνα αποδέχτηκε ρόλο στην Κύπρο για την Τουρκία, αν και η
δεύτερη είχε παραιτηθεί από οποιαδήποτε βλέψη στο νησί, με την συνθήκη της
Λωζάννης.
Η Ζυρίχη και το Λονδίνο το 1959, με τα όσα συμφωνήθηκαν, οδήγησαν στις διακοινοτικές ταραχές και στην επέμβαση της Τουρκίας το 1974.
Η Συνθήκη του Λονδίνου, έτυχε δριμείας κριτικής τόσο από την αριστερά (ήταν μια άλλη αριστερά από την σημερνή) όσο και από τους φιλελεύθερους, (αυτοί και αν ήταν διαφορετικοί από τους σημερινούς) Ο Ηλίας Ηλιού την χαρακτήρισε Ανταλκίδειο Ειρήνη, ο δε Σοφοκλής Βενιζέλος κατέθεσε στην Βουλή των Ελλήνων τα εξής : "Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Μέχρι το τέλος της ζωής του τον Καραμανλή κατέτρεχε το φάντασμα της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Δεν επισκέφτηκε ποτέ την Κύπρο μέχρι να πεθάνει, αλλά και στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος με το όνομά του.
Τις διασκέψεις της Ζυρίχης και του Λονδίνου προσπάθησε απεγνωσμένα, αλλά χωρίς επιτυχία, να αποτρέψει ο μεγάλος ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης, του οποίου την προτομή έχουν βάλει έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών, μπας και ξεφύγει κάποια ώρα το πνεύμα του και μπεί μέσα στο κτίριο.
Από το 74, μέχρι και την σημερινή Γενεύη, κανένας Ελληνας πολιτικός δεν δέχτηκε να συνομιλήσει με της Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη ή της Βρετανία, ως επίσης εγγυήτρια δύναμη, καθόσον είναι φανερό ότι αυτές οι δυνάμεις μόνο το κακό της Κύπρου έχουν στο μυαλό τους, γεγονός που το έχουν αποδείξει πολλαπλώς.
Είναι άγνωστο γιατί τόσο ο Υπέξ της Ελλάδας όσο και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σύρθηκαν σε διαπραγματεύσεις οι οποίες απεργάζονται το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους και μετατροπής του σε προτεκτοράτο μιας αόρατης δύναμης, που δεν είναι ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα!
Πέρα από αυτό, η Τουρκία ως έχουσα το δικαίωμα να ασκεί βέτο σε κάθε απόφαση του νέου μορφώματος, μπαίνει από το παράθυρο στην ΕΕ, κάνοντάς την έτι χειρότερο μπάχαλο από αυτό που είναι.
Η Ζυρίχη και το Λονδίνο το 1959, με τα όσα συμφωνήθηκαν, οδήγησαν στις διακοινοτικές ταραχές και στην επέμβαση της Τουρκίας το 1974.
Η Συνθήκη του Λονδίνου, έτυχε δριμείας κριτικής τόσο από την αριστερά (ήταν μια άλλη αριστερά από την σημερνή) όσο και από τους φιλελεύθερους, (αυτοί και αν ήταν διαφορετικοί από τους σημερινούς) Ο Ηλίας Ηλιού την χαρακτήρισε Ανταλκίδειο Ειρήνη, ο δε Σοφοκλής Βενιζέλος κατέθεσε στην Βουλή των Ελλήνων τα εξής : "Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Μέχρι το τέλος της ζωής του τον Καραμανλή κατέτρεχε το φάντασμα της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Δεν επισκέφτηκε ποτέ την Κύπρο μέχρι να πεθάνει, αλλά και στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος με το όνομά του.
Τις διασκέψεις της Ζυρίχης και του Λονδίνου προσπάθησε απεγνωσμένα, αλλά χωρίς επιτυχία, να αποτρέψει ο μεγάλος ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης, του οποίου την προτομή έχουν βάλει έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών, μπας και ξεφύγει κάποια ώρα το πνεύμα του και μπεί μέσα στο κτίριο.
Από το 74, μέχρι και την σημερινή Γενεύη, κανένας Ελληνας πολιτικός δεν δέχτηκε να συνομιλήσει με της Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη ή της Βρετανία, ως επίσης εγγυήτρια δύναμη, καθόσον είναι φανερό ότι αυτές οι δυνάμεις μόνο το κακό της Κύπρου έχουν στο μυαλό τους, γεγονός που το έχουν αποδείξει πολλαπλώς.
Είναι άγνωστο γιατί τόσο ο Υπέξ της Ελλάδας όσο και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σύρθηκαν σε διαπραγματεύσεις οι οποίες απεργάζονται το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους και μετατροπής του σε προτεκτοράτο μιας αόρατης δύναμης, που δεν είναι ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα!
Πέρα από αυτό, η Τουρκία ως έχουσα το δικαίωμα να ασκεί βέτο σε κάθε απόφαση του νέου μορφώματος, μπαίνει από το παράθυρο στην ΕΕ, κάνοντάς την έτι χειρότερο μπάχαλο από αυτό που είναι.
Το βιβλίο περιέχει μια εξαιρετικα εμπεριστατωμένη μελέτη για το ανοσιούργημα που τελείται στην Γενεύη από την Κυβέρνηση Συριζα-ανέλ και αυτήν του Αθανασιάδη.
Ο Θεός των Ελλήνων ας βοηθήσει επιτέλους, ακόμα και αν οι Ελληνες δεν θέλουν την βοήθεια του.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
καλημέρα και καλά σχόλια: