Μακάμα, όπως λέμε νουβέλα

Αυτό το Πόστ το αφιερώνω στη φίλη μου την Αμπθα, που μου έμαθε την μακάμα.

Η μακάμα, λογοτεχνικό είδος των αράβων, γεννιέται στην εποχή της παρακμής, το λένε νουβέλα, αλλά δεν έχει σημασία. Άλλοι το είπαν στάσιμο ή κάθισμα.
Στη μακάμα ο αφηγητής λέει ανώνυμα αυτά που θα ήθελε να πει ο συγγραφέας, αλλά φοβάται να τα πει ανοιχτά.
Ξέρω, ότι η Αμπθα θα με βρίσει που χωρίς να έχω ξανακούσει τη λέξη μακάμα, θέλω να γράψω κιόλας μία!
Αλλά, τι να κάνω, ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω για τη μακάμα, που μου φάνηκε ο πιο πρόσφορος τρόπος.


Προχθές πηγαίνοντας βόλτα στη θάλασσα, συνάντησα, τον φίλο μου τον Πυθαγόρα.

Λεβέντης και παντογνώστης.

- Δε μου λες και συ τη άποψη σου για το βιβλίο της στ δημοτικού τον ρωτάω;

- Να σου πώ,
Η σχέση του ανθρώπου με την ιστορία του είναι όπως οι ομόκεντροι κύκλοι.
Στο κέντρο βρίσκεται ο ίδιος.
Στο πρώτο κύκλο, βρίσκονται οι γονείς του.
Στο δεύτερο το χωριό του,
Στο τρίτο η πατρίδα του, δηλαδή η ιστορία του, το παρελθόν του και βέβαια και το μέλλον του.
Αν αρχίσεις και διαταράσσεις αυτούς του κύκλους, ο άνθρωπος γίνεται φτερό στον άνεμο, δες, μου δείχνει, όπως αυτό. Τράβηξε μία τρίχα από τα μαλλιά του και την άφησε στον άνεμο.

- Κατάλαβα, του λέω, αλλά εμείς οι έλληνες τι είμαστε, πάντα ήρωες και πάντα οι Άλλοι έχουν άδικο;

- Και τι σημασία έχει. Το παιδί όταν μεγαλώσει θα έχει όλο το καιρό μπροστά του να διαλέξει ό,τι θέλει. Δικό του το μυαλό, δικές του και οι κρίσεις.
Όμως μπορείς να πεις σε ένα παιδί ότι ο πατέρας του είναι ένας φονιάς; όχι επειδή θα μπορούσε να είναι ή να μην είναι ένας φονιάς, αλλά επειδή εσύ έτσι θέλεις να ερμηνεύσεις την ιστορία ΤΟΥ, γιατί κατά πώς φαίνεται δεν μιλάς για τη δική σου ιστορία, ούτε για τη δική του ιστορία, αλλά για την ιστορία του Άλλου.

- Με μπέρδεψες

- Καλά, σιγά να μη σε μπέρδεψα εγώ, σαν μη ξέρεις, ότι

αν ήταν ο ντουνιάς σωστός, δε θάταν οι μικροί στην εξουσία

Αυτά είπε ο Πυθαγόρας, άρπαξε το μονόκερο από το κέρατο και έφυγε μακριά.