Montag, 5. März 2007

Κάτι είναι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας

Οι νέοι άνθρωποι της αυτοκρατορίας είναι εκείνοι που πιστεύουν σε καινούργια ξεκινήματα, σε νέα κεφάλαια, στο γύρισμα της σελίδας. Εγώ εξακολουθώ να παλεύω με την ίδια παλιά ιστορία, ελπίζοντας ότι πριν τελειώσει, θα μου αποκαλύψει γιατί πίστευα ότι άξιζε τον κόπο.
J. M. Goetzee
Το ίδιο και γώ σαν το Goetzee, αρνούμαι να κατανοήσω την "καινούργια" σελίδα,
της εποχής μας
και παραμένω πιστή σε κάποια παλιά σύμβολα.

Ο λόγος μου για τον μεγάλο ρομαντικό ποιητή μας, ένα δυνατό Σύμβολο για την νεώτερη Ελλάδα, αλλά κυρίως έναν μεγαλοφυή ποιητή παγκόσμιας εμβέλειας.

Για τον Διονύσιο Σολωμό.

Tο έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό,αυτά έγραψε, σε μία εποχή, που οι εθνικές υποθέσεις λύνονταν με σπαθιά και γιαταγάνια, αλλά και με νύχια και με δόντια.

Ο Σολωμός έζησε σε σκληρούς χρόνους, όπου από την μία έγραφε

Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν καί γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε
.................................................................................
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π’ ολονυχτίς εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο
·το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκειά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει»

Και αμέσως πρίν

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα καί κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».

και αλλού

«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι
Σύγνεφο καταχνιά δεν επερνούσε στ ουρανού σε κανένα από τα μέρη
Κι από κει κινημένο αργοφυσούσε τόσο γλυκά στο πρόσωπο τα αγέρι
Που λες και λέει με της καρδιάς τα φύλλα
Είναι γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα».
Σολωμό διδαχτήκαμε στο σχολείο, όμως πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω το μεγαλείο του.

Αυτές τις μέρες, υπέπεσε στην αντίληψη μου ένα κείμενο του Τριαρίδη (το αναφέρω παρακάτω, για να μη χαθεί η ροή αυτών που θέλω να πω) το οποίο με σοκάρισε , όχι γι αυτά που έλεγε, αλλά για το ύφος.
Ο μεγάλος ρομαντικός μας ποιητής, παρουσιάζεται από τον Τριαρίδη, σαν ένας αιμοδιψής παρανοϊκός.
Η οδύνη που πνίγει τον ποιητή για την σφαγή της Τριπολιτσάς, ερμηνεύεται από τους «μετανεωτεριστές» ή «μετανεωτερικούς» ή τους οπαδούς της « μετανεωτερικότητας» , αυτούς τους υπεράνω συμβόλων και ιστορικών μας καταβολών, ως ύμνος και δοξολογία της σφαγής.
Όταν ο Ξενόπουλος γράφει ότι ο Σολωμός είχε αρρωστήσει βαριά, όταν έγραφε τον Υμνο, ο Τριαρίδης καταθέτει τη δική του εκδοχή.
Όταν ο Οδυσσέας Ελύτης, γράφει ότι ο Σολωμός ανήκει στους πέντε ή δέκα ποιητές όλων των εποχών, όλων των λαών, ο Τριαρίδης προσπαθεί να μας κάνει να αισθανόμαστε ντροπή!!!!!!!!!

Τώρα θα μου πείτε, Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να γράψει ότι γουστάρει. Εκεί κώλυσα;;
Ναι και εκεί!
Ο Τριαρίδης, ο συγγραφέας των μελένιων λεμονιών, μπορεί να γράψει ότι θέλει, αλλά ας αφήσει τον Σολωμό για μας. Επειδή, έτσι όπως τουλάχιστον δείχνει, δεν φαίνεται να είναι δικό του σύμβολο.

Ωστόσο ψάχνοντας στο δίκτυο να βρω ποιοι έχουν γράψει για τον Διονύσιο Σολωμό, με σκοπό να τον υπερασπιστώ καλλίτερα, βρήκα μία τούρκικη ιστοσελίδα και στην σελίδα αυτή υπήρχε αυτούσιο το κείμενο του Τριαρίδη για τον Σολωμό!
Με τα ίδια ορθογραφικά λάθη!
Δεν ξέρω ποιος είναι ο αρχικός συγγραφέας αυτού του τερατουργήματος. Δηλαδή δεν ξέρω, αν ο Τριαρίδης αντέγραψε την τούρκικη ιστοσελίδα, ή αν η τούρκικη ιστοσελίδα έγινε μετά την δημοσίευση της ανίερης ανάλυσης του "Ύμνου εις την ελευθερία" από τον Τριαρίδη.
Ούτε και παίζει ρόλο!
Διότι, τι είναι χειρότερο, να αντιγράφουν οι Τούρκοι τα κείμενά μας, για εσωτερική και εξωτερική προπαγάνδα, η να αντιγράφουμε εμείς τα κείμενα των Τούρκων για να πουλάμε μούρη;;
Ας ενδιαφερθούν περί αυτού, αυτοί που συζητάνε για βιβλία ιστορίας με μαλακό περιεχόμενο.
Εγώ απλώς θα δηλώσω φωναχτά:

"Something is rotten in the state of Denmarκ"
Τα πειστήρια:
1. Τούρκικη ιστοσελίδα, με τούρκικες σημαίες : http://www.geocities.com/massacre1821/
2. σε παραπέμπει στην ιστοσελίδα http://www.geocities.com/massacre1821/anthem.htm,
3. Κείμενο του Τριαρίδη:http://www.xkatsikas.gr/history/history12.htm και βέβαια στην ιστοσελίδα του Τριαρίδη, http://www.triaridis.gr/keimena/keimD035.htm

Ολα τα σχόλια δικά σας!!

23 Kommentare:

  1. Όχι μόνο θα σχολιάσουμε!

    Παντιέρα κατά της ελεεινής ομάδας της θεσσαλονικιώτικης "διανόησης"(;) θα το κάνουμε.

    Γιατί το να συμπίπτεις με ότι πιο φασιστικό (τούρκικη ΜΙΤ), να εξισώνεις σφαγές δυναστών με γενοκτονίες αδυνάτων, να βυσσοδομείς κατά του λαού σου και της ιστορίας σου, μόνο τυχαίο δεν μπορούμε πλεόν να το θεωρήσουμε στην εποχή μας.

    Το ερώτημα που αναπηδά αβίαστα από τα στόματά μας, το ερώτημα που αδυνατούν να απαντήσουν όλα αυτά τα "καλόπαιδα" μια και αποκαλύπτει τις προθέσεις τους και τις διαπλοκές τους, είναι:

    ΑΙΣΘΑΝΕΘΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕ;

    Θα συνεχίσω από δικό μου post και θα σε link-άρω.

    AntwortenLöschen
  2. Η σελίδα στο geocities κατέβηκε. Υπάρχει ακόμη το αποθηκευμένο αντίγραφο στο google. Πάντως μην σπεύδευετε να βγάλετε συμπεράσματα με βάση μόνο τη χρονολόγηση της σελίδας από τον δημιουργό της.

    AntwortenLöschen
  3. greg,
    Ας μιλήσουμε για τον Σολωμό!
    Ας μιλήσουμε για την ουσία.

    καλησπέρα Ακινδυνε,
    πρέπει να έχεις δίκιο, γι αυτό το σβύνω, για να μήν επικεντρώσουμε τη προσοχή σε θέματα ανευ ουσίας.
    Εμένα η ερμηνεία που δίνει ο Τριαρίδης στον Σολωμό με νοιάζει. Ας μιλήσουμε γι αυτόν! Νομίζω, ότι του αξίζουν άλλα λόγια.

    AntwortenLöschen
  4. και σ' εσέ καταγυρμένος,
    γιατί πάντα σε μισεί,
    έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος,
    να σε βλάψει, αν ημπορεί.

    ΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι
    πάρεξ που θα πρωτοπάς·
    δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
    στες βρισιές οπού αγρικάς·



    Κτυπούν όλοι απάνου κάτου·
    κάθε κτύπημα που εβγεί
    είναι κτύπημα θανάτου
    χώρις να δευτερωθεί.



    Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
    κάθε λάρυγγας εχθρού,
    και το ρεύμα γαργαρίζει
    τες βλασφήμιες του θυμού.



    Η Διχόνοια που βαστάει
    ένα σκήπτρο η δολερή
    καθενός χαμογελάει,
    "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

    Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει
    έχει αλήθεια ωραία θωριά·
    μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
    εισέ δάκρυα θλιβερά.

    Από στόμα οπού φθονάει,
    παλληκάρια, ας μην πωθεί,
    πως το χέρι σας κτυπάει
    του αδελφού την κεφαλή.



    ο σημείον που προσκυνάτε
    είναι τούτο, και γι' αυτό
    ματωμένους μας κοιτάτε
    στον αγώνα το σκληρό.

    Ακατάπαυστα το βρίζουν
    τα σκυλιά και το πατούν
    και τα τέκνα του αφανίζουν,
    και την πίστη αναγελούν.

    AntwortenLöschen
  5. Σχετικά με την άλωση της Τριπολιτσάς έγινε πράγματι σφαγή αμάχων και γυναικόπαιδων.
    Ο Σολομός είναι κοντά στα γεγονότα και το μίσος κατά των Τούρκων ήταν έντονο στην εποχή του.
    Σύμφωνα με τήν ρύση του ίδιου του Σολομού εθνικόν είναι το αληθές,και το άρθρο του Τριαρίδη δεν γράφει αναληθή πραγματα ,απλά δεν αναλύει το ποίημα με την φόρτιση της εποχής που γράφτηκε.

    AntwortenLöschen
  6. μάλλον ελληνική είναι η ιστοσελίδα, οι τούρκοι δε γράφουν τέτοιες βλακείες.

    AntwortenLöschen
  7. Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε όποιο γεγονός χωρίς τις συντεταγμένες του, ήτοι την ατμόσφαιρα, τα γεγονότα και τις ιδεολογίες της εποχής του κ.λπ. κ.λπ. θα φτάσουμε σε κάτι σαν αυτό που γράφεις Ange-ta, ίσως politically correct, αλλά παντελώς ανιστόρητο. Τίποτα δεν υπήρξε χωρίς αιτίες, χωρίς λόγους, χωρίς αφορμές. Τίποτα δεν μπορεί να παρουσιαστεί και εξηγηθεί αυθύπαρκτο, χωρίς και άλλα στοιχεία

    AntwortenLöschen
  8. Καυτό θέμα ο Σολωμός! Ενδιαφέρον ποστ, λινκς και σχόλια. Μπορεί κανείς να συζητάει ατελείωτα. Ωστόσο ο Σολωμός έχει και άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές. Η Γυναίκα της Ζάκυνθος, ας πούμε. Αν μας ενδιαφέρει ο Σολωμός και όχι οι προεκτάσεις του.

    AntwortenLöschen
  9. Καλησπέρα αθεόφοβε,
    Δηλαδή συμφωνείς με το Τριαρίδη, ότι οι στροφές για την Τριπολιτσά εκφράζουν δόξα και όχι οδύνη;;
    Όταν δηλαδή γράφει:
    Α, τι νύκτα ήταν εκείνη
    που την τρέμει ο λογισμός!
    Άλλος ύπνος δεν εγίνει
    πάρεξ θάνατου πικρός.
    ότι τα γράφει με αγαλίαση;;
    Εγώ λέω, ότι είναι προβοκατόρικη προσέγγιση και όχι ειλικρινής ενόραση.


    Καλησπέρα μπαστουνοκατάπιος
    Τι να κάνω, πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου!

    φιλενάδα,advocatus diaboli,
    δεν σε κατάλαβα.
    Εγώ, αναλύω, χωρίς να λάβω υπόψη μου τα τότε γεγονότα;
    Η, κάποιοι άλλοι;

    καλησπέρα ΛΕΙΑ μου,

    Ναι βέβαια η Γυναίκα της Ζάκυνθος!
    Ας διαβάσουμε για την ποσότητα των δίκαιων
    Και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν ή ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου ή γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.
    4. Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό.
    5. Και το είδα ως τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός.
    6. Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη ή αφχαριστία του άνθρώπου.
    7. Και οι δίκαιοι κατά τη θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
    8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
    9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντας το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου.
    10. Και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο, έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.
    11. Εμνέσκανε το λοιπόν από κάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό για να βοηθήσω, το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.
    12. Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,
    13. ασήκωσα τα τρία μου έρμα δάχτυλα και έκαμα το σταυρό μου.

    Σ ευχαριστώ, που μου τη θύμησες!

    AntwortenLöschen
  10. Ο στίχος
    Ολιγότευαν οι σκύλοι,
    Και Αλλά εφώναζαν, Αλλά·
    Και των Χριστιανών τα χείλη
    Φωτιά,εφώναζαν,φωτιά.
    (στροφή 68η)
    βλεπεις να εκφράζει οδύνη;
    Εγώ βλέπω μόνο την ικανοποίηση της εκδίκησης.

    AntwortenLöschen
  11. Μεγάλη ανακάλυψη η ρήση του Σολωμού, "εθνικόν το αληθές",
    η οποία όμως τηρήθηκε
    και σωτηρία δεν είχαμε.
    Αν φανταζόταν την νεότερη ιστορία ο Σολωμός, εύχομαι να το ξαναδιατύπωνε ώς :
    "εθνικόν ΤΑ αληθή".
    Διότι όλοι ευαγγελίζονται μεταφυσικά την γνώση του αληθούς και το μόνο που τους ενδιαφέρει μάλλον βρίσκεται στη νομή της εξουσίας. Οπότε, νά οι διχόνοιες και ξανά οι εμφύλιοι και οι επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές στα "μαντριά".

    AntwortenLöschen
  12. Ο Τριαρίδης καλή μου, όχι εσύ. Σε καμία περίπτωση εσύ. Το κείμενό σου το βρήκα εξαιρετικά νηφάλιο. Φαίνεται πως δεν τα έγραψα σωστά, ώστε να φαίνεται ποιους εννοώ.

    AntwortenLöschen
  13. Για την εμπέδωση αυτής της στρατηγικής που τείνει να μεταβάλει την Ελλάδα -και την Κύπρο- σε χώρες υποτελείς όχι μόνο στον υπερατλαντικό μονάρχη αλλά και στον τοπικό γκαουλάιτερ, είναι απαραίτητος ο έλεγχος της διανόησης και η αλλοίωση του φρονήματος του λαού.

    Γι' αυτό, καθημερινά, αδιάκοπα, υπάλληλοι και παρακοιμώμενοι των ξένων πρεσβειών, ή ποικιλώνυμων «ιδρυμάτων» τύπου Σόρος, βαφτίζουν την αντίθεση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό «πρωτόγονο αντιαμερικανισμό», την καταδίκη των σιωνιστικών εγκλημάτων «αντισημιτισμό», την καταγγελία της παγκοσμιοποίησης «απομονωτισμό», την υπεράσπιση της πατρίδας «εθνικισμό» και «ρατσισμό». Κάποιοι έφτασαν να χαρακτηρίσουν «νεκρόφιλο» τον Ρίτσο, «φασίστα» τον Εγγονόπουλο, «βυζαντινιστή» τον Θεοδωράκη, «παρακρατικό» τον Παπαρρηγόπουλο, η δε κυρία Αννα Διαμαντοπούλου μας προέτρεψε να υιοθετήσουμε τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα.


    Γ. Καραμπελιάς (ελευθεροτυπία 25-2-07)

    Ο Σολωμός, σε λίγο Παλαμάς, πιο μετά ακόμη και ο Σεφέρης με τον Ελύτη, όποιος προφέρει την λέξη "Ελλάδα" θα έχει την ευκαιρία να "αναλυθεί" από τους Τριαρήδηδες...

    AntwortenLöschen
  14. Καλησπέρα Αθεόφοβε,
    Προφανώς, προφανέστατα!!!
    Δείχνει με φρικτή παραστατικότητα την εξαθλίωση του πολέμου!
    Ξέρεις, νομίζω ότι ξεχνάτε, ότι περιγράφει πόλεμο, ένα πόλεμο που ξέσπασε μετά από αιώνες μίσους, καταπίεσης και εξαθλίωσης.
    Η μήπως σου περνάει από το μυαλό, ότι η πτώχεια και η δυστυχία, παράγει μεγαλοσύνη και λεπτότητα ψυχής;;
    Ο Σολωμός, περιγράφει σε 135 στροφές την φρίκη, την αγωνία, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις ενός αγώνα, στον οποίο οφείλουμε την σημερινή μας ευημερία και τη σημερινή μας κακοδαιμονία.
    Εγώ σα γυναίκα, που ζω στη δύση και μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερη, το τελευταίο που θα μου πέρναγε από το μυαλό, θα ήταν να κριτικάρω αυτούς που δώσανε τη ζωή τους για να είμαι εγώ ελεύθερη. Πολύ περισσότερο να νιώσω αποστροφή και απέχθεια. Θα ήταν η ίδια η αποστροφή που νιώθουν οι κύριοι και οι κυρίες για τους σκλάβους τους, γι αυτούς δηλαδή που καθαρίζουν τις βρωμιές τους.
    Θα αναφερθώ όμως σε ένα άλλο ποιητή, επίσης παγκοσμίως αναγνωρισμένο. Το ΟΜΗΡΟ. Και αυτός πόλεμο περιγράφει, και μάλιστα ΟΧΙ απελευθερωτικό, αλλά αποικιακό. Και περί της Ιλιάδος υπάρχουν κάποιοι που κατηγορούν τους Έλληνες για την καταστροφή της Τροίας.
    Ωστόσο, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε:
    Εμείς!! είμαστε αυτοί που γράφουν για μας!!
    Εμείς και όχι άλλοι. Από μας έγινε γνωστή η άλωση της Τροίας.
    Εμείς! ζητάμε τη τιμωρία του Οδυσσέα.
    Εμείς και όχι οι άλλοι μιλάνε για ερινύες.
    Και αυτό είναι το μεγαλείο αυτών των ξεχωριστών Ελλήνων, όπου κάποιοι σήμερα εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους με τέτοια μικρότητα.
    Αυτό είναι επική ποίηση, Ιστορία, όπως θέλεις πες το.
    Θα σου πω και άλλα παραδείγματα από την Λογοτεχνία.
    Η παιδική λογοτεχνία: Πόσα βάρβαρα παραμύθια έχουν καταχωρηθεί στα αριστουργήματα της παιδικής λογοτεχνίας;; Πόσα;;
    Σου περνάει από το μυαλό, να βγούνε οι Γερμανοί και να ζητήσουν την καταδίκη των αδελφών Grimm;
    Κρίμα που δεν ξέρω, άλλα έπη. Είναι στιγμές που καταλαβαίνω, πόσο ελλιπείς είναι οι γνώσεις μου.
    Έχω όμως, διαίσθηση και με βάση αυτή, ξέρω, ότι ο Τριαρίδης είναι fault.
    Λοιπόν αγαπητέ Αθεόφοβε, αλλού οφείλουμε να επικεντρώσουμε τη κριτική μας, στη ελληνική κοινωνία και όχι στην καταδίκη του Σολωμού! Αλλού, εκεί που κανείς σήμερα δεν έχει τα κότσια, γιατί, όπως λέει ο

    Gb winzip:

    όλοι ευαγγελίζονται μεταφυσικά την γνώση του αληθούς και το μόνο που τους ενδιαφέρει μάλλον βρίσκεται στη νομή της εξουσίας.

    Καλησπέρα gb winzip,
    Αν σε ερμηνεύω καλά, έχουμε βαλθεί «να ανακαλύψουμε την αλήθεια, όταν όλοι γύρω μας την κρύβουν». Μόνο που δεν ξέρουμε για ποια αλήθεια ψάχνουμε.

    Φιλενάδα advocatus diaboli, σ ευχαριστώ ΚΑΙ για τη δεύτερη παρέμβαση, γιατί έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στα λεγόμενά σου, και προς στιγμή στενοχωρήθηκα.

    Καλησπέρα Greg,
    Μην συγχύζεσαι, όλα σημεία των καιρών είναι.

    AntwortenLöschen
  15. Tι μου βαζεις τώρα, Ange ta. Μας θέτεις ενώπιον των ευθυνών μας. Λοιπόν, επειδή οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες, θα αργήσω να γράψω λίγο... ίσως και περισσότερο... Την άποψη μου όμως θα την ανεβάσω σε ποστ. Απλά μπορεί να πάρει λίγο χρόνο.


    Βολκώφ

    AntwortenLöschen
  16. To πράγμα σηκώνει πάρα πολύ συζήτηση και αδυνατώ να εκθέσω τις απόψεις μου άμέσως. Χρειάζεται μια νηφαλιότητα για όλα αυτά και πρέπει να κρατηθούμε μακριά από ακρότητες. Στο κάτω κάτω, θέλω να πιστεύω ότι όλοι την αλήθεια του ανθρώπου αναζητούμε.


    Βολκώφ

    AntwortenLöschen
  17. Ο Έλληνας και ο ποιητής πάλευαν μέσα του. Έδωσε τον αγώνα πρώτα και κύρια απέναντι στον εαυτό του. Ανέβηκε στην κορυφή του ποιητικού λόγου αφήνοντας ένα-ένα τα κύτταρά του πίσω - τι τα χρειαζόταν άλλωστε - δοκίμασε και δοκιμάστηκε. Κι η Ποίηση θρησκεία και Ιδέα του. Όποιος μετέλαβε στα νάματα της ποίησης θα καταλάβει το μεγαλείο της αλήθειας του.
    Οι λευκοφόροι εννοήτωσαν...

    AntwortenLöschen
  18. Καλησπέρα Θεοδόση,
    Εντάξει! Καλή έμπνευση,

    Joeu, καλώς ήρθες,
    Όμως, συγνώμη αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλεις να πεις.
    Τι εννοείς ο Έλληνας και ο ποιητής πάλευαν μέσα του;; Είναι έννοιες αντίθετες ο Έλληνας και ο ποιητής;
    Θα ήταν πράγματι πολύ τραγικό, να μη μπορεί να είναι κάποιος και έλληνας και ποιητής.
    Ποιοι είναι οι λευκοφόροι;
    Συγνώμη, πάλι για τα πολλά ερωτήματα, αλλά αν θέλεις κάντο λιγάκι καθαρό.

    AntwortenLöschen
  19. Κατ΄αρχάς το να κριτικάρεις ένα κείμενο δεν σημάίνει ότι καταδικάζεις τον συγγραφέα όπως χαρακτηρίζεις ότι κάνει ο Τριαρίδης στο γραπτό του ο οποίος και σαφώς δεν το κάνει.
    Η κριτική του Τριαρίδη εστιάζεται στην ποιητική εξύψωση μιάς πραγματικής και απαράδεκτης σφαγής αμάχων γυναικόπαιδων η οποία δεν είναι και από τις πιό ένδοξες στιγμές του αγώνα για την ανεξαρτησία.
    Απλά όμως είπα προς υπεράσπιση του Σολομού, ο Τριαρίδης δεν λαμβάνει υπ΄όψιν του την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής.

    AntwortenLöschen
  20. Καλησπέρα Αθεόφοβε,
    Ούτε εγώ είπα ότι «καταδικάζει» παρότι το κάνει και μάλιστα κάτω από τη ζώνη, αλλά ας πούμε ότι εκεί δεν συμφωνούμε.
    Εσύ λες «Η κριτική του Τριαρίδη εστιάζεται στην ποιητική εξύψωση της σφαγής»
    Εγώ λέω, ότι ο Τριαρίδης ερμηνεύει τον ύμνο «ως ύμνος και δοξολογία της σφαγής»
    Λέω λοιπόν, ότι λέμε τα ίδια με άλλα λόγια.
    Εκεί που διαφωνούμε, αλλά γι αυτό γράφουμε, για να δούμε τι λένε οι άλλοι,
    Εκεί λοιπόν που διαφωνούμε, είναι ότι,
    Ο Ύμνος αναφέρει φρικτά γεγονότα, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΕΣΟΥΝ ΣΕ ΛΗΘΗ, όπως αντίστοιχα έκανε ο Όμηρος για τη σφαγή της Τροίας. Αυτό λέω εγώ,
    Ενώ εσύ, αν κατάλαβα καλά, γράφεις, ότι αυτά που έγραψε για την σφαγή τα έγραψε υπό την επήρεια της εποχής.
    Έτσι όμως ή αλλιώς ο Σολωμός βγαίνει λάδι.
    Ναι;
    Άρα συμφωνούμε και εκεί.
    Όπως όμως και νάχει, η άποψή σου έχει μεγάλη σημασία, γιατί πιστεύω, ότι αυτά τα σοβαρά θέματα καλό είναι να τα συζητάμε, ακόμα και αν διαφωνούμε. Γιατί κάτι θα βγει από τη διαφωνία, ενώ από τη συμφωνία τίποτε δεν κερδίζουμε.

    AntwortenLöschen
  21. :> ange-ta,
    αν και τα προηγούμενα σχόλια καλύπτουν, λίγο ως πολύ, όσα θέλω να σημειώσω, θα πώ κι εγώ τη γνώμη μου.

    1. Ένα θέμα είναι η άλωση της Τριπολιτσάς, ως ιστορικό γεγονός.
    Υπήρξε και δεν είναι από τις σελίδες της ιστορίας που μας κάνουν περήφανους. Και βέβαια, έχουμε κάθε
    δίκιο να επισημαίνουμε την συσσωρευμένη οργή των σκλαβωμένων.
    Στο φινάλε, για την δική μας ελευθερία μιλάμε (μπορούμε και μιλάμε δηλαδή σήμερα). Το σύνθημα ήταν Ελευθερία ή Θάνατος. Δικός μας ή δικός σας. Ο Κολοκοτρώνης δεν είπε στους Τούρκους "Παρακαλώ, φεύγετε λίγο". Μαχαίρι πήρε κι άνοιξε δρόμο. (Κι ο Λεωνίδας δεν είπε "Παρακαλώ, περάστε". "Μολών λαβέ" είπε, με το μαχαίρι του κι αυτός).

    2. Άλλο θέμα είναι η "χαλασμένη σχέση", όπως λες κι εσύ, που έχουμε με την ιστορία μας και τί ρόλο παίζει η με υπερβάλλοντα ζήλο προβολή τέτοιων απόψεων από τους Τριαρίρηδες.
    Η προβολή μιάς, ας πούμε, όχι τόσο ηρωικής στιγμής μιας επανάστασης, που πέτυχε (με βοήθειες έστω) την αποτίναξη του ζυγού, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί η αποσιώπησή της. Στο χρονικό της πλαίσιο θα δούμε την σφαγή, αλλά ως σφαγή.

    3. Τέλος, τελείως διαφορετικό ζήτημα είναι το ποίημα του Σολωμού, ο Σολωμός ο ίδιος και η Ποίηση η ίδια.
    Σ' αυτό το ζήτημα ο Τριαρίδης είναι απαράδεκτος και κατάπτυστος. Η επίθεση στον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας και στον ποιητή της, μόνο υποψίες (τουλάχιστον) μπορεί δημιουργεί για τον ρόλο και τον λόγο της γραφής του αυτής. Δεν μιλάω και δεν καίγομαι για την προσβολή των συμβόλων τόσο, όσο για τον τρόπο που έγινε η ανιστόρητη κριτική του.
    Εδώ, να σημειώσω:
    α.) "Εξ Ομήρου τον Όμηρον" και την ποίηση του Καβάφη και του Σολωμού και οποιοδήποτε έργο μελετούμε. Την αναλογία αυτή (εκ Σολωμού τον Σολωμό) δεν μπορεί να μη περιλαμβάνεται η ρήση του Σολωμού "εθνικόν το αληθές", τα μαύρα χρόνια και γεγονότα που έντυσε με στίχους -πώς αλλιώς- μαύρους. Και ταυτόχρονα δυνατούς και αληθινούς, που δεν κρύβουν τίποτα και δεν επαίρονται για τίποτα. Απλώς, περιγράφουν με λόγο ποιητικό.
    β.) ...ο λόγος, θάλασσα πλέχουσα, φωτιά πλέχουσα επίσης, βαρύς ωσάν τη θάλασσα, αλαφρύς ωσαν τη θάλασσα επίσης, λόγος ωστόσο, λόγος, ακόμη λόγος: ο ποιητής δεν μπορούσε, όμως, να τον συγκρατήσει ούτε του επιτρεπότανε να τον συγκρατήσει: τού ήταν ασύλληπτα άρρητος, διότι ήταν λόγος ευρισκόμενος επέκεινα της γλώσσας."
    Είναι η τελευταία φράση από το "Βιργιλίου Θάνατος" του Hermann Broch, σε μετάφραση Γιώργου Κεντρωτή, που λέει πολύ καλλίτερα απ' όσο θα μπορούσα εγώ, ΄σοα ισχύουν για την Ποίηση και τον Ποιητή.
    γ.) Κι ένα σημερινό από το "Βιβλιοδρόμιο" των Νέων. Λέει η Δήμητρα Κωτούλα στις "Στιχο-μυθίες" του Χ. Βλαβιανού:
    "Το αληθινό ποίημα δεν βρίσκεται εκεί που κατοικεί η γλώσσα αυτή καθαυτή, αλλά η ανάμνησή ή μάλλον η νοσταλγία της."

    Αυτά τα ολίγα, με το γνωστό λακωνικό μου στυλ και με την προσοχή στα κείμενα και όχι στα πρόσωπα που τα γράφουν.

    AntwortenLöschen
  22. Dieser Kommentar wurde vom Autor entfernt.

    AntwortenLöschen
  23. Φίλε Cropper,
    Όταν οι σκλάβοι σπάνε τις αλυσίδες τους, είναι για να φοβάσαι. Η συσωρευμένη οργή δεν βλέπει τίποτε. Και η σκλαβιά δεν είναι καλός σύμβουλος, ούτε για ανθρωπιά ούτε για λύπηση, ούτε για ιδεώδη, ούτε για ομορφιά, ούτε για λεπτότητες, ούτε για ευγένειες. Οποιος δεν έχει καταλάβει αυτή την τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας, δεν ξέρει ιστορία. Και όποιος περιμένει ευγένειες από σκλάβους ή τον εαυτό του κοροϊδεύει ή κάτι θέλει να παραστήσει, η ανήκει στη τάξη των καπιεστών και τα βάζει με τους σκλάβους, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
    Οσο για τα σύμβολα, φίλε μου,
    Εχει έρθει η στιγμή που θα πώ, όσο και αν έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα πιστεύω, σαν αντιεξουσιάστρια, ότι δεν μπορούμ ε να ζήσουμε χωρίς σύμβολα και χωρίς πατρίδες.
    Μπορεί να κάνω λάθος!!
    Ελα όμως που τώρα τελευταία, αυτό επιβεβαιώνεται όλο και πιο πολύ.
    Για να σου πώ μία σκέψη που έκανα παλιά. Όταν παλιά πήγαινες σε θέατρο, έπρεπε να φοράς σοβαρό ένδυμα. Τωρα μπορείς να πας με τζίν. Είναι καλό και άγιο. Αλλά αυτό συμβαίνει, γιατί σήμερα, μόνο ένα μετράει : ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Ούτε ιδεολογία ούτε παλιές συνήθειες, ούτε κουλτούρα.
    Δεν δηλώνει με άλλα λόγια απελευθέρωση, αλλά σκλαβιά σε μία άλλη μη κουλτούρα. Την Α-κουλτούρα.
    πολύ ενδιαφέροντα, όλα όσα έγραψες.
    Μερσί

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...