η γιορτη του ΟΧΙ. Μια χαμένη ιστορία

Σήμερα θα σας αφηγηθώ μία “άκρως συγκινητική ιστορία”, που σε πολλούς από εσάς είναι άγνωστη και πιστεύω ότι θα θέλατε να γίνετε κοινωνοί μιας ηρωϊκής πράξης ενός “Π Α Τ Ρ Ι Ω Τ Η”, τα χρόνια της κατοχής.
Αφορά έναν απλό εύζωνα και όχι αποστάτη, προδότη, ή φασίστα, σαν και αυτούς που κυκλοφορούν την σήμερον ημέραν δίπλα μας και που οι μηχανισμοί και το γλύψιμο, τους έχουν μετατρέψει σε πατριώτες και σαν πατριώτες μνημονεύονται.
Αφορά τον νεαρό αυτόν εύζωνα, ένα αγνό “Π Α Λ Λ Η Κ Α Ρ Ι”, που έδεσε την ψυχή του με το εθνικό μας σύμβολο, μη δεχόμενος τον εξευτιλισμό.
Για το εθνικό μας σύμβολο, που επί των ημερών μας έχει γίνει κομματική παντιέρα από μία μερίδα ανεγκέφαλων και κραδένεται με καμάρι περισσό, χωρίς ίχνος ” “Ν Τ Ρ Ο Π Η Σ”…….Για το εθνικό μας αυτό σύμβολο, που κάηκε αρκετές φορές - ευτυχώς από ελάχιστους παρανοϊκούς - σε ένδειξη …διαμαρτυρίας.
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλλουν ένα απόσπασμα - υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς - για να κατεβάσουν την “Γ Α Λ Α Ν Ο Λ Ε Υ Κ Η ” σημαία μας που κυμάτιζε περήφανη στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και να υψώσουν την σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την εληά της Θεάς Αθηνάς, οι Γερμανοί αντικρύζουν στο ακραίο σημείο του βράχου της Ακρόπολης - που δεσπόζει της πόλης των Αθηνών - την γαλανόλευκη σημαία μας, που θα αντικαθιστούσαν με τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική σημαία μας, με τον γαλάζιο σταυρό στην μέση, “λάμπει ” !!! και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα μας, που στέκει αγέρωχος και όμορφος, όπως πάντα.
Εκεί, στην θέση “καλή - θέα”, στο ανατολικό σημείο του ιερού βράχου, ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνό μας που φρουρούσε την σημαία μας, να την κατεβάσει και να τους την παραδώσει. Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 08:45΄το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους τον διέταξαν να κατεβάσει το “ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΛΟ”, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος για όλα, “απλά” …..αρνήθηκε!
Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στην μεγάλη απόφαση.

“Ο Χ Ι” !!! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτ’ άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία.

Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της, κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι ΄Ελληνες…

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη του να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε και αφού - με την βοήθεια ενός συναδέλφου του -την δίπλωσε πολύ προσεχτικά, την ….παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού.
Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και με κατεβασμένο το κεφάλι ,το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί στα χέρια του. Στην συνέχεια ξεδίπλωσε την σημαία μας, τυλίχτηκε με αυτήν, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών κατακτητών, ρίχτηκε με ένα σάλτο στον γκρεμό…”βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του”!!!
Οι Γερμανοί τα έχασαν ….σκύβουν πάνω από το κενό…..60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο “εύζωνάς μας”, νεκρός πάνω στα βράχια, σκεπασμένος με το σάβανο που επέλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, που είναι επι κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς της 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών, για να στείλλουν μήνυμα στον Χίτλερ: ” Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου και ώρα 8 & 10΄, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού και στις 8 & 45΄, υψώσαμε την σημαία του Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στην συνέχεια στο Δημαρχείο.” “Χάϊλ, μάϊν Φύρερ.”

Η Γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών, υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου, να δημοσιεύσει στον τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση, όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. ΄Ομως οι στρατιώτες και οι επί κεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί τόσο πολύ από αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. ΄Ετσι στις 9 Ιουνίου του 1941, η είδηση έφθασε στα γραφεία της αγγλικής εφημερίδας ” DAILY MAIL”, η οποία δημοσιεύει το συμβάν με τίτλο: ” Α Greek carries his flag to the death” [ Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο.]

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη, έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο, να υψώνεται και η Ελληνική σημαία μας, δίπλα από την Γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα - κάτω από τον ιερό βράχο - ζούσαν ακόμη αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να πέφτει στον γκρεμνό μπροστά στα μάτια τους, τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του, στις 27 Απρίλη. άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν ….στην “μνήμη του.” Ουδείς όμως ενδιαφέρθηκε ποτέ - ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ - να καταγράψει την μαρτυρία τους.

“ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ” είναι το όνομα του ευζώνου, του ήρωα “ΕΛΛΗΝΑ” και στολή του…η ” Σ Η Μ Α Ι Α Μ Α Σ” !!!!!

Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Από όλους εμάς όμως - που θα λάβετε αυτή μου την αληθινή ιστορία - εξαρτώνται πολλά. Κλείστε και αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας, κοντά στους άλλους. Ψιθυρίσετε το όνομά του - έστω και βουβά - μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε την σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας, ότι αυτή η σημαία, έχει “βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος”, για να μπορεί αγέρωχη να “κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας”!!!

“Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ Κωνσταντίνε”!!!

Ιωάννης Εμμ.Νομικός