Freitag, 8. Januar 2010

Μνήμες φωτιάς Ι, η Αρχή

Μεσαίωνας!

Θρησκοληψία, θρησκοπληξία, σκοταδισμός, άγνοια, καταπίεση, στασιμότητα, ιερά εξέταση!
Και ξαφνικά κάτι ξεσπάει. Ο κόσμος δεν αλλάζει απλά ήσυχα αλλά εκρήγνυται, όπως αντίστοιχα ο πληθυσμός που αναφέραμε στο προηγούμενο ποστ.
Εκρήγνυται σε όλα τα επίπεδα!
Στην λογοτεχνία, στην ποίηση, στην επιστήμη, στο έγκλημα, στην βία, στον εξανδραποδισμό άλλων εθνών, φυλών κοινοτήτων, ηπείρων, στην τέχνη, στην πολιτική, στην πονηριά, στην ψευτιά. Εκρήγνυται σαν ένα ηφαίστειο έτοιμο να καταβροχθίσει ότι βρει στη διάβα του.
1453 η Ανατολή πεθαίνει!
1492 η Δύση ορμάει προς το άγνωστο, ξεκινώντας από την γριά ήπειρο με σαπιοκάραβα που πάνω τους ανθρωπάκια λουσμένα με το πιο άγριο φόβο που λούστηκε ποτέ άνθρωπος τρέμουν μπροστά στο μεγαλείο του πατέρα ωκεανού:






1492
Ο Ωκεανός

Ο δρόμος του ήλιου προς τις Ινδίες

Φυσάει ένα γλυκό αεράκι, όπως στη Σεβίλλη την άνοιξη, και η θάλασσα μοιάζει με τον ποταμό Γουαλδακιβίρ, όμως μόλις σηκωθεί κύμα ζαλίζονται και ξερνούν στριμωγμένοι στην πρύμνη, οι άνδρες που διασχίζουν με τα τρία μπαλωμένα καραβάκια την άγνωστη θάλασσα. Θάλασσα δίχως όρια. Οι άνθρωποι σταγόνες στο φύσημα του αέρα. Και αν τους προδώσει η θάλασσα; Η νύχτα έπεσε πάνω στις καραβέλες. Που τους παρασέρνει ο άνεμος; Ένα ψάρι, που κυνηγούσε κάποιο άλλο κάνοντας άλματα πάνω από τα κύματα, πηδάει στην κουπαστή κι ο πανικός φουντώνει. Οι ναύτες δεν νοιώθουν το άρωμα της ταραγμένης θάλασσας, ούτε ακούνε τα κρωξίματα των γλάρων και των αγριοπελεκάνων που έρχονται από την Δύση. Μήπως πέρα στον ορίζοντα αρχίζει η άβυσσος; Μήπως εκεί τελειώνει η θάλασσα;
Μάτια όλο πυρετό των ηλιοκαμένων από χιλιάδες ταξίδια ναυτικών, πύρινα μάτια που από τα ανδαλουσιανά κάτεργα τους πέταξαν με το ζόρι στο καράβι: αυτά τα μάτια δεν βλέπουν τις ασημένιες χρυσές ανταύγειες στον αφρό των κυμάτων, ούτε τα στεριανά και ποταμίσια πουλιά που πετούν ασταμάτητα πάνω από τα κεφάλια τους, ούτε καν τα πράσινα βούρλα και τα γεμάτα κοχύλια κλαδιά που παρασέρνονται από φύκια στ’ ανοιχτά. Άραγε στα βάθη της αβύσσου καίει η κόλαση; Σε ποια σαγόνια θα πετάξουν οι αληγείς άνεμοι τούτα τα ανθρωπάκια;
Κοιτάζουν τα άστρα αναζητώντας τον Θεό, όμως ο ουρανός είναι το ίδιο ανεξιχνίαστος όσο και αυτή η ποτέ πριν ταξιδεμένη θάλασσα.
Αφουγκράζονται το βουητό της, θάλασσα, μάνα θάλασσα, βραχνή φωνή που απαντά στον άνεμο με φράσεις αιώνιας καταδίκης, κύμβαλα μυστηρίου που αντηχούν από τα βάθη.

Σταυροκοπιούνται, θέλουν να προσευχηθούν και τραυλίζουν:
«Απόψε θα πέσουμε από τη γη, απόψε θα πέσουμε από τη γη.»

Τα πλάγια από τις "Μνήμες της φωτιάς" του μοναδικού Γκαλεάνο.

5 Kommentare:

  1. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ ΑΛΛΑ, ΜΑΛΛΟΝ,

    Η ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!

    ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

    AntwortenLöschen
  2. "Απόψε θα πέσουμε από τη γη..."
    Τότε φοβόντουσαν ότι θα γίνει στην κυριολεξία, και ανέμεναν το τέλος του ωκεανού.
    Τώρα το φοβόμαστε με την μεταφορική έννοια, και αναμένουμε το τέλος του πολιτισμού.
    ΥΓ: Ήδη το απόσπασμα, με έπεισε να βάλω σε πρόγραμμα ανάγνωσης το βιβλίο.

    AntwortenLöschen
  3. "Θρησκοληψία, θρησκοπληξία, σκοταδισμός, άγνοια, καταπίεση, στασιμότητα, ιερά εξέταση!"

    O Μεσαίωνας δεν ήταν μόνο αυτό! Πολλοί Δυτικοί ιστορικοί αναφέρουν την άνευ προηγούμενη ελευθερία κυκλοφορίας, εγκταστάσης και άσκησης επαγγέλματος των "υποκειμένων- κατοίκων", ήτε στη Δύση, ήτε στην Ανατολική Ρωμαίκή Αυτοκρατορία.

    AntwortenLöschen
  4. anztetaki moy
    καλη χρονια,με υγεια και περισσότερη θετικη ενεργεια!
    φιλια!

    AntwortenLöschen
  5. @ παντοτινος ταξιδευτης

    Δεν θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σου, παρότι μόνο κατά το ήμισυ είναι δικό μου δημιούργημα. Ας πούμε όμως η επιλογή. Και όντως, μπορεί κανείς να αντιγράψει οποιαδήποτε σελίδα, έτσι στην τύχη. από το βιβλίο και θα είναι ένα υπέροχο ποστ, αλλά αυτή η σκηνή…..
    Αυτή η σκηνή είναι το κάτι άλλο. Είμαι πάνω στα σαπιοκάραβα και περιμένω με τη ψυχή στο στόμα, αφού έχω δει δεκάδες συντρόφους να πεθαίνουν από περίεργες αρρώστιες, περιμένω κάτι χωρίς να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα φανεί στεριά, αντίθετα μου φαίνεται πιο πιθανό να βυθιστώ στην άβυσσο!!
    Αυτό το κάτι άλλο του μεγάλου συγγραφέα. Που δεν ξέρεις από πού του βγαίνει. (εννοώ προφανώς τον Γκαλεάνο)


    ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ και σε σένα!

    @ Kosmonautis

    Να μην το αμελήσεις! Θα εκπλαγείς από την ομορφιά του!

    @ c

    Ο Μεσαίωνας ήταν και πολύ περισσότερα από αυτά που λες εσύ. Εδώ ειρωνεύομαι κάπως την μονολιθική άποψη που έχουν οι πολλοί περί του Μεσαίωνα. Απορώ που δεν το βλέπεις!
    Ο Μεσαίωνας χρήζει μεγαλύτερης προσοχής και μελέτης.
    Όχι, μόνο γιατί οι λαοί είχαν ελευθερία κινήσεων, είχαν και στους αρχαίους χρόνους, αλλά γιατί υπάρχει και μια πλούσια κοινωνική ζωή.

    Συμπτωματικά είδα χτες στην ΕΡΤ 1 το Α μέρος του 1900.
    Βέβαια είναι 4 αιώνες μετά την λήξη του Μεσαίωνα, αλλά παίρνει κανείς μια ιδέα, για το τι ήταν πριν και το τι ακολουθεί..

    @ cook
    Κουκίτσα μου γλυκιά και σε σένα και στην οικογένεια σου, κάθε καλό. Με άπειρη θετική ενέργεια!!!

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...