Η ακαδημαϊκός Jacqueline de Romilly έφυγε σε ηλικία 97 χρονών. Το τελευταίο βιβλίο της
«το ανθρώπινο μεγαλείο στην εποχή του Περικλή»το δημοσίευσε λίγους μήνες πριν τον θάνατό της.
Συμπτωματικά το είδα και το αγόρασα. Το διάβασα εχτές! Όταν το διάβαζα σκεφτόμουνα, τι άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί που σ’ αυτή την ηλικία διατηρούν τέτοια διαύγεια μυαλού?
Θα αποχαιρετήσω την υπέροχη αυτή ιστορικό με τα δικά της λόγια. Λόγια με τα οποία κλείνει το τελευταίο αφιέρωμα στην Αθήνα του Περικλή:
Δυσκολεύτηκα να γράψω αυτό το βιβλίο: Δεν βλέπω πια, η ακοή μου είναι πολύ κακή και η μνήμη μου έχει διακυμάνσεις, ωστόσο ήθελα να το κάνω ακριβώς επειδή έφτασα στο τέλος της ζωής μου και το μήνυμα αυτό μου φαίνεται πολύτιμο και σημαντικό περισσότερο παρά ποτέ. Δεν ξέρω αν θα εισακουστώ, μπορεί από κάποιους, τουλάχιστον όμως θα έχω προσπαθήσει και είναι σαν να έγραφα την τελευταία μου λέξη για να πω ένα ευχαριστώ.
Εμείς, οι Έλληνες, ας της ανταποδώσουμε αυτό το ευχαριστώ, για το φως που έριξε στο μεγαλείο της κλασικής Αθήνας, της κλασικής Ελλάδας, που πολύ φοβάμαι ότι κάποιοι επιθυμούν διακαώς να την γκρεμίσουν στη λήθη!
«το ανθρώπινο μεγαλείο στην εποχή του Περικλή»το δημοσίευσε λίγους μήνες πριν τον θάνατό της.
Συμπτωματικά το είδα και το αγόρασα. Το διάβασα εχτές! Όταν το διάβαζα σκεφτόμουνα, τι άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί που σ’ αυτή την ηλικία διατηρούν τέτοια διαύγεια μυαλού?
Θα αποχαιρετήσω την υπέροχη αυτή ιστορικό με τα δικά της λόγια. Λόγια με τα οποία κλείνει το τελευταίο αφιέρωμα στην Αθήνα του Περικλή:
Δυσκολεύτηκα να γράψω αυτό το βιβλίο: Δεν βλέπω πια, η ακοή μου είναι πολύ κακή και η μνήμη μου έχει διακυμάνσεις, ωστόσο ήθελα να το κάνω ακριβώς επειδή έφτασα στο τέλος της ζωής μου και το μήνυμα αυτό μου φαίνεται πολύτιμο και σημαντικό περισσότερο παρά ποτέ. Δεν ξέρω αν θα εισακουστώ, μπορεί από κάποιους, τουλάχιστον όμως θα έχω προσπαθήσει και είναι σαν να έγραφα την τελευταία μου λέξη για να πω ένα ευχαριστώ.
Εμείς, οι Έλληνες, ας της ανταποδώσουμε αυτό το ευχαριστώ, για το φως που έριξε στο μεγαλείο της κλασικής Αθήνας, της κλασικής Ελλάδας, που πολύ φοβάμαι ότι κάποιοι επιθυμούν διακαώς να την γκρεμίσουν στη λήθη!
.jpg)
.jpg)
Καλό της ταξίδι και πολλά πολλά "ευχαριστώ". Τα βιβλία της μας έμαθαν πολλά. Δυστυχώς όχι σε όλους.
AntwortenLöschenΜια Ευρωπαία που είχε περισσότερη επίγνωση της σημασίας της αρχαίας Ελλάδας από την πλειονότητα των Ελλήνων.
Όσο για το τελευταίο σχόλιο στην ανάρτηση, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
@ Νερένια
AntwortenLöschenκαλησπέρα Νερένια μου.
Δυστυχώς, χάσαμε μια μεγάλη φίλη!!!
Με νευριάζει που θα μιλήσουν γι αυτη όλοι οι νεο - μισέλληνες, όπως λ.χ. η Διαμαντοπούλου, που κάποτε ζητησε να οριστεί επίσημη γλώσσα στα σχολεία η αγγλική!
Η σύμπτωση είναι ότι πριν ανακοινωθει ο θάνατός της, διάβαζα στον σύζυγο μου τη πρόταση που ανέρτησα, μονο και μόνο για να του πω, ότι δεν ξέρω πολλούς Ελληνες να μιλάνε με τόση λατρεία για το παρελθόν μας.
Καλό της ταξείδι !!!
Καλημερα φιλη ange-ta!
AntwortenLöschenΠολυ σημαντικη η προσφορα της σ ενα κρατος που υπαρχουν περισσοτεροι νεο-μισελληννες, παρα φιλελληνες, οπως πολυ σωστα λες!
Το γεγονος οτι ξενοι ακαδημαικοι ιστορικοι οπως η Jacqueline de Romilly και ο Σουηδος Sture Linnér, λατρης, επισης, της κλασσικης Ελλαδας, με μεγαλο συγγραφικο εργο, εχουν, πια, φυγει, δειχνει την αναγκη υπαρξης τετοιων ανθρωπων που ενω θα μπορουσαν να υποστηριζουν ξενα συμφεροντα, οντας ξενοι, δεν το κανουν επειδη σαν μελετητες εχουν παρει τοσα πολλα απο την κλασσικη Ελλαδα.
Τους ευχαριστουμε!
http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.com/2009/05/fredrika-bremer.html
Γειά σου Ελβάκι μου!
AntwortenLöschenΣ ευχαριστώ για το λινκ. Θα φροντίσω με τη πρώτη ευκαιρία να διαβάσω τον Λινέρ! Δεν τον είχα υπόψη μου. Να γιατι το μπλόγκινγ είναι χρήσιμο.
Σου στέλνω φιλια στη κρύα Σουηδία!
Και μη ξεχάσεις όταν βρεθεις στα μέρη μας, να μας κάνεις κανένα τηλεφωνάκι.
Μετα χαρας! Γιατι οχι;
AntwortenLöschenΦιλια,απο τα κρυα! ;)