Βεσπασιανός vs Βενιζέλος (ο μικρός και χονδρός)

Διαβάζοντας ιστορία, μπορεί κανείς να βρει πολλές ιδέες για να μαζέψει χρήμα:
ο Βεσπασιανός έγινε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του δημιούργησε πολλά κτήρια, όπως το Κολοσσαίο και το Φόρουμ, καθώς και επέβαλλε φόρο για την ούρηση.

Αν λοιπόν βάλουμε καθαρτική ουσία στις τυρόπιτες, θα μαζέψουμε ας πούμε 5 ευρώ/τυρόπιττα, αν υποθέσουμε ότι τουλάχιστον 5 εκατομμύρια έλληνες τρώνε τυρόπιτες, γιατί δεν έχουνε λεφτά για φασολάδα, έτσι που ακρίβυναν τα φασόλια, θα μαζευτούν σε μια μέρα
25 εκατομμύρια ευρώ!
Επί 365 μέρες = 9 δις.
Δεν φτάνουν, 16 δις είναι οι τόκοι μόνο. Επομένως θα βάλουμε 10 ευρώ στο αποτέλεσμα της βρώσης της τυρόπιττας!

Φοβερός ο Στάθης!!!!

Διαβάστε τον εδώ:

Εδώ η περίληψη:

Το πιο αποτελεσματικό όπλο του νεοφιλελευθερισμού είναι η αποβλάκωση που έχει επιφέρει, η υποβάθμιση του δημόσιου λόγου κυρίως μέσω των ΜΜΕ σε επίπεδο πριν απ’ την αλφάβητο. Λες και, -λέγε-λέγε-λέγε- η ανθρωπότητα να έχασε τη μνήμη της, να ξεφορτώθηκε γνώσεις, φιλοσοφία, επιστήμη και να μπορεί να συζητά ωσάν τα βασικά να ‘ναι τα αταβιστικά της, τα αρχετυπικά της ή το πολύ τα γκλαμουριάρικα νεαντερταλιανά της. Λόγου χάριν ο ανταγωνισμός! μια έννοια που εκλαμβάνουν ως χρήσιμη ακόμα και άνθρωποι καλών προθέσεων. Σου λένε, πρέπει μια επιχείρηση να ‘ναι ανταγωνιστική, έτσι θα αντέξει. Ας αντιπαρέλθουμε το κόστος της ανταγωνιστικότητας για τους μισθούς κι ας δεχθούμε ότι προσπορίζεται την ισχύ της από άλλους παράγοντες. Αν λοιπόν η ανταγωνιστικότητα βοηθήσει μια επιχείρηση να αντέξει (κατ’ αρχήν) αυτό σημαίνει ότι (στη συνέχεια) θα την οδηγήσει να κατισχύσει μιας άλλης ανταγωνιστικής επιχείρησης. Κι αυτό θα συνεχίζεται ώσπου να ‘ρθει η σειρά της «δικιάς μας» να φαγωθεί από μιαν άλλη που με τη σειρά της θα φαγωθεί από μιαν επόμενη – ζούγκλα κανονική. Ωσπου μια νέα τάξη μονοπωλιακή να επικρατήσει και να επιβληθεί επί όλων μόνη της ή με συμμάχους, τραστ. Κι όμως τριάντα χρόνια η συζήτηση έχει εφιαλτικά περιχαρακωθεί γύρω από έννοιες όπως ο ανταγωνισμός, ενώ κάθε άλλη συζήτηση για εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές έχει εξ ορισμού εξορισθεί ου μην και στιγματισθεί. Αν αυτό δεν είναι αποβλάκωση…