Ιστορίες παλιές και νέες

Ιστορίες παλιές και νέες
---------------------------------
Οι Κλαζομενές κάποτε δανείστηκαν με ετήσιο επιτόκιο 4 τάλαντα.


Δυστυχώς, στα δάνεια – όπως και σήμερα - πληρώνεις μεν,

αλλά αυτά δεν μειώνονται με αισθητή ταχύτητα.
Δείτε παρακαλώ, πώς αντιμετώπισαν οι αρχαίοι αυτοί άνθρωποι, χωρίς χάρβαρντ και οξφορτν γιουνιβέρσιτι το ζήτημα:
Έκοψαν σιδερένια νομίσματα, τα οποία τα έδωσαν στους πλούσιους από τους οποίους πήραν ισόποση αξία αργυρών ταλάντων. Δηλαδή ένα σιδερένιο ίσον με ένα αργυρό. (Θα μπορούσαν να κάνουν την ίδια ανταλλαγή και με τους φτωχούς, αλλά ο φτωχός δεν έχει περίσσια ταλάντων)
Με τα αργυρά τάλαντα πλήρωσαν το δάνειο και τα σιδερένια βοήθησαν την κυκλοφορία του χρήματος από την οποία κυκλοφορία η πόλη έπαιρνε φόρους.
Με τους φόρους απέσυρε σιγά – σιγά όλα τα σιδερένια νομίσματα και τα αντικατέστησε με αργυρά.
!
Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και η Ελλάδα, να τυπώσει δηλαδή δραχμές ονομαστικής αξίας ενός ευρώ. Ο εργαζόμενος θα έπαιρνε την αμοιβή του σε δραχμές και θα αγόραζε πράγματα ισόποσης αξίας σε ευρώ. Με τον ΦΠΑ, η Ελλάδα θα πλήρωνε μέρος τους χρέους της. Και βέβαια, με μία αντίστοιχη δημοσιονομική πολιτική και όχι με πολιτική λιτότητα που ξεχαρβάλωσε την οικονομία και τον τόπο.
(από το βιβλίο του Κ. Πολάνυι, "η εφεύρεση του εμπορίου" , εναλλακτικές εκδόσεις , σελ/ 234)