Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τον δρόμο για τον παράδεισο πήρε και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Ήταν ένας Μεγάλος ποιητής, προσωπικότητα των γραμμάτων, δηκτικός μέχρις εσχάτων, αντι-διανοούμενος, ερωτευμένος με την ζωή και το ρεμπέτικο.
Στα ποιήματά του είναι διάχυτη η μοναξιά και η καταστροφή.
Πατριώτης, δεν έχανε την ευκαιρία που να μην ειρωνευτεί όλους τους βολεμένους και τους δήθεν.
Διάλεξα ένα ποίημα, μάλλον το πιο στριφνό του.
Είναι η δική μας Λαοδίκεια, που η πτώση της είναι βεβαία, αλλά και αβέβαιη ταυτόχρονα.
Και μοιάζει κι αυτή με την σημερινή Βηρυτό, που μπήκαν οι Ιππότες της κόλασης και την διέλυσαν.
>>>
Δοσίθεος Ιωάννη τω αγίω:
η πτώση μας είναι βεβαία.
Αύριο που οι ιππότες σου θα εισέρχονται στη Λαοδίκεια,
το ποίμνιό μου θα σκορπίσει σαν τους σπόρους των αγριολούλουδων·
κι όταν ο κόσμος γίνει μια απέραντη Λαοδίκεια,
θα σβήσουμε αφήνοντας μονάχα ένα σύμβολο
του τί θα ’πρεπε να ’μασταν…
Αν δεν είχαμε πίστη, θα ζούσαμε δίχως ενοχή·
αν αμφιβάλλαμε για την πίστη, θα εγκαταλείπαμε τα εγκόσμια
και θα το ρίχναμε στους στοχασμούς και τις δεήσεις.
Όμως κι η πίστη δε μας έλειψε κι η αμφιβολία είναι ξένη για μας.
Γιατί λοιπόν ταλαντευόμαστε
σαν ένα νέο που βγαίνει έξω ύστερα απ’ την πράξη
και δε βλέπει τους ανθρώπους στα μάτια και βαδίζει πάντα απ’ τις γωνιές,
ή όταν χορεύει νιώθει πως αυτός δεν είναι για τέτοια,
πως ξεχωρίζει απ’ όλους τους άλλους
μ’ ένα παράξενο στα μάτια διακριτικό;
Τί είναι κείνο που λογοκρίνει την κάθε μας κίνηση
και κάνει ερμαφρόδιτη την κάθε αρετή μας;
Αφήστε μας να ζήσουμε την όμορφη ζωή,
μη μας παιδεύετε με τούτα τα ημίμετρα·
κι εμείς δε θα θέλαμε να ’μαστε απ’ την αγαπημένη αυτή πόλη,
όμως η νίκη σας κι η πτώση μας είναι πολύ αβέβαιες
κι η εκκλησία ραγίζει με το χαμό μας.
>>>
Από τη συλλογή Η εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)