Παγκοσμιοποίηση

Άκουσα,
ότι για την τροφή τους οι άνθρωποι θα εξαρτηθούν από μας.

Κάποιοι νομίζουν ότι αυτά δεν είναι καλά νέα. Για μένα όμως είναι, γιατί ότι και να κάνει κάποιος χρειάζεται πιο πριν τροφή.

Και αν ψάχνουμε να βρούμε δρόμους για να κάνουμε την ανθρωπότητα να εξαρτηθεί από μας, τότε τα τρόφιμα είναι ο καλύτερος.

Hubert Humphrey

Το 1996, στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός, ένας βαρύς και επιβλητικός άντρας ανέβηκε αργά – αργά στο πόντιουμ για να πει μια μόνο πρόταση: «από σήμερα και στο εξής βρίσκεστε κάτω από τον αποκλειστικό έλεγχο των οικονομικών αγορών»
Με αυτά τα λιτά λόγια, λόγια που περισσότερο φοβερίζουν παρά πανηγυρίζουν, ο τότε διευθυντής της Deutsche Bank Τιτμάϊερ σηματοδότησε μιά νέα εποχή για την ελεύθερη αγορά. Την εποχή της αχαλίνωτης αγοράς, όχι μόνο εκεί ή εδώ, σε τοπικό επίπεδο, αλλά παντού σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες και σ ολόκληρη τη γη !

Μαζί με την απελευθέρωση της αγοράς από προηγούμενους ενδοιασμούς ή αγκυλώσεις, όπως το παίρνει κανείς, πλαταίνει και ο δρόμος των δακρύων για τους λαούς όλου του κόσμου προκειμένου να χωρέσει ακόμα μεγαλύτερη αθλιότητα και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και συμφορά. Δεν είναι όμως η αθλιότητα των πολλών που απασχολεί τους εμπνευστές της νέας μορφής επικυριαρχίας του πλανήτη, αλλά αυτή καθ εαυτή η εξουσία, στον βωμό της οποίας θα θυσιάσουν όλα τα δώρα της γης, που εδώ και εκατομμύρια χρόνια μοιράζει σε όλα τα πλασματα Της.
Εκτελεστικά όργανα αυτής της πολιτικής θα γίνουν στον εμπορικό τομέα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), στον χρηματοπιστωτικό η Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Ο ΠΟΕ ιδρύθηκε το 1995 κατά τις συνομιλίες στην Ουρουγουάη της GATT (General Agreement on Tarif and Trade, *1948). Σε σχέση με την GATT ο ΠΟΕ αποκτά αρμοδιότητες σε περισσότερους τομείς και επιβάλλεται με μεγαλύτερη και περισσότερη δύναμη. Δεν περιορίζεται μόνο στην επίβλεψη των ανταλλαγών βιομηχανικών εμπορευμάτων αλλά εξαπλώνει τα πλοκάμια του και στις ανταλλαγές των γεωργικών, καθώς επίσης και των υπηρεσιών. Εισάγει την έννοια της «πνευματικής ιδιοκτησίας» επί των ζωντανών οργανισμών και αναλαμβάνει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα στην διαφύλαξη των πιστεύω της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.

Η αγορά αφήνεται ελεύθερη και το αόρατο χέρι της γίνεται ορατό εν πρώτοις στις χώρες του Νότου και σιγά – σιγά ανεβαίνει απειλητικό και στις χώρες του Βορρά.

Ο ΠΟΕ, είναι ο πρώτος Οργανισμός σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία που θεσμοθέτησε την ιδιοκτησία ζωντανών οργανισμών, που είτε παράγονται εργαστηριακά (παράδειγμα μεταλλαγμένα, χημικές ουσίες), είτε με διασταύρωση από διάφορες ράτσες, είτε «ανακαλύπτονται» ελεύθεροι στη φύση.
Η βιοτεχνολογία - η επιστήμη των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών - έχει υποστεί την ίδια δριμεία κριτική από πολλές σοβαρές προσωπικότητες της εποχής μας, όση η πυρηνική τεχνολογία τον προηγούμενο αιώνα. Μάλιστα υπάρχουν επιστήμονες που θεωρούν την επίθεση εναντίον της φύσης από μεταλλαγμένους οργανισμούς, πράξη πολύ πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε άλλη πράξη της ανθρωπότητας, γιατί ενώ ακόμα και τα πυρηνικά όπλα μπορεί κανείς (αν θελήσει) να τα περιορίσει, ή να τα αποσύρει ή να τα καταστρέψει, τα μεταλλαγμένα δεν μπορεί. Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τις ανήκεστες βλάβες που προκαλεί αυτή η ύβρις στους ζωντανούς οργανισμούς, στο ανθρώπινο είδος και στη φύση γενικά. Είναι πολύ δύσκολο, όχι μόνο γιατί η αλήθεια είναι καλά κρυμμένη, αλλά και γιατί είναι σχεδόν αδύνατον για τον κοινό νου να παρακολουθεί τα τερατουργήματα της «επιστήμης» του σήμερα.
Αυτό που δεν μπορεί να κατανοήσει ο κοινός νους, είναι πώς η πολιτική του ΠΟΕ, πολιτική που κατασκευάζεται από την βιομηχανία και τα τράστ, έγινε υποχρεωτική για όλα τα κράτη μέλη του. Και μάλιστα υποχρεωτική με ρήτρες πρόστιμα το ύψος των οποίων αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης. Πρόστιμα που ακόμα και τα πλούσια κράτη δυσκολεύονται να πληρώσουν.
Για να καταλάβει κανείς τη δύναμη των αποφάσεων του ΠΟΕ Urbi et orbi, ας κάνει τη σύγκριση με τις αποφάσεις που εξέδωσε μια άλλη παγκόσμιου ενδιαφέροντος συνάντηση όλων σχεδόν των κρατών του πλανήτη, αυτή στο ΚΙΟΤΟ.
Στο ΚΙΟΤΟ συντάχτηκε ένα Πρωτόκολλο, το οποίο δεν περιείχε καμία ρήτρα μη τήρησης, ούτε βέβαια η επόμενη σύνοδος της Κοπεγχάγης, αφού εκεί ούτε καν αποφάσεις δεν ελήφθησαν.
Με την ανάδειξη του ΠΟΕ και των δύο άλλων κακών αδελφών του, σε κυρίαρχη δύναμη, τα κράτη υποδουλώθηκαν στις οικονομικές αγορές και δεν είναι πια ελεύθερα να επιλέξουν δική τους ανεξάρτητη πολιτική, τέτοια που συμφέρει τους λαούς και το περιβάλλον. Οι λαοί, όλου του πλανήτη, ένας – ένας χωριστά και διασπασμένα, αφού δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συνεννόησης, αλλά και καμία ιδεολογία συνένωσης τους, έχουν βγει εντελώς εκτός πεδίου δράσης. Η ψήφος του λαού, αυτή η ψευδαίσθηση παρέμβασης στην εξουσία, δεν έχει πια αξία. Οι αποφάσεις γι αυτόν και χωρίς αυτόν έχουν ληφθεί αλλού. Το κοινοβούλιο της χώρας του έχει καταντήσει ένα θέατρο με ηθοποιούς μικρά αστεία ανθρωπάκια.
Έτσι, ότι δεν κατάφερε ο Χίτλερ με τον πόλεμο, κατάφεραν οι τρείς αυτές αδελφές, υπηρέτες αλλά και ηγέτες (Führer) του παγκόσμιου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Αυτή η άλωση των εθνικών κρατών μέσω του εμπορίου και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου πρέπει να ολοκληρωθεί με κάθε θυσία! Αυτό το τέλος της ιστορίας ονειρεύεται ο κάθε λακές επιστήμονας οικονομολόγος, αλλά και πολλοί κομπραδόροι διανοούμενοι για την ανθρωπότητα! Οι λαοί πρέπει να ξεχάσουν ότι είναι κυρίαρχοι στο κράτος που ζουν και ακόμα περισσότερο στο ίδιο τους το σπίτι. Οι κυβερνήσεις χάνουν κάθε οικονομικό εργαλείο στήριξης της εγχώριας οικονομίας τους, όπως π.χ. ήταν παλιότερα η επιβολή δασμών ή ακόμα και η υποτίμηση του εγχωρίου νομίσματος, προκειμένου να καταστήσουν τα εμπορεύματα τους ανταγωνιστικά.
Δεν υπάρχει πια εθνική οικονομία, αλλά παγκόσμια.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η παγκοσμιοποίηση και όποιος νομίζει ότι παγκοσμιοποίηση είναι η πολυπολιτισμικότητα που κραυγάζει ο κάθε πικραμένος είναι βαθειά νυχτωμένος.

Ωστόσο, ας ξεχάσουμε προς το παρόν τα μεταλλαγμένα, επί του ορθότερου: γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, ή την βιοπειρατεία (δηλαδή την δήθεν ανακάλυψη φυτών ή μικροοργανισμών που υπάρχουν στη φύση εδώ και μερικά εκατομμύρια χρόνια, ή τη διασταύρωση ειδών, κάτι που ο άνθρωπος κάνει από τη αρχή της έλλογης ύπαρξής του) και ας δούμε το θέμα με λίγη θετική ενέργεια!
Τι κακό έχει η παγκοσμιοποίηση; Επιτρέπει (στην ουσία επιβάλλει) την ελεύθερη αγορά, απαγορεύει τους εθνικούς δασμούς που επιβαρύνουν ένα προϊόν, ώστε η σύγκριση να είναι τίμια και ο τελικός καταναλωτής να πάρει φτηνότερο καλαμπόκι, φτηνότερο στάρι, πορτοκάλια, κρασιά, έπιπλα, ρούχα, παπούτσια, αυτοκίνητα, κομπιούτερ, κινητά, hi fi (που το θυμήθηκα) – φωτογραφικές μηχανές, τοστιέρες, οικιακές συσκευές, κατά προτίμηση Σήμενς, για να προστατέψουμε και τις μίζες των ημέτερων, κλπ. κλπ. κλπ.
Ο κατάλογος είναι αμέτρητος.

Και ο κατάλογος των υποστηριχτών της παγκοσμιοποίησης είναι ομοίως ατέλειωτος!!
Ανώνυμοι και επώνυμοι δεν βρίσκουν λόγια να ευχαριστήσουν τον ΠΟΕ που με την έξυπνη νομοθεσία του και την τίμια επιτήρηση, έκανε προσιτά ακόμα και στον πιο φτωχό αυτού του πλανήτη όλα τα παραπάνω κινητά και ακίνητα.
Ο κ. Ρούλης σε ανοιχτή συζήτηση, υποστήριζε την παγκοσμιοποίηση γιατί με αυτό τον τρόπο θα πουλήσει το στάρι του και ο φτωχός του τρίτου κόσμου. Ακόμα ανέφερε στην ίδια διάλεξη, ότι χάριν της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης αγοράς τα αεροπορικά εισιτήρια έχουν πέσει στο μισό!
Τι λέει μια λαϊκή παροιμία; Ο βλάκας και ο μάπας τον πρώτο χρόνο χαίρονται.
Το στάρι του φτωχού το εμπορεύονται σήμερα 5(πέντε) εταιρείες! Τον καφέ, πάμπτωχων χωρών που ζούσαν παλιότερα μόνο από την παραγωγή του καφέ, τον εμπορεύονται μόνο τρείς εταιρείες και πάει λέγοντας.
Ήδη από το 2006 έγραφε ο εμπνευσμένος δημοσιογράφος Conrad C. Stein, στο μπεστ σελλερ η μυστική παγκόσμια δύναμη (Die geheime Weltmacht):

Οι 5 πιο μεγάλες εταιρείες εμπορίας δημητριακών κατέχουν το 77% της παγκόσμιας παραγωγής, 3 το 80% της μπανάνας, άλλες 3 το 85% του τσαγιού, 4 το 87% του καπνού.
Συχνά η ίδια εταιρεία κρύβεται πίσω από διαφορετικές ετικέτες. Ήδη το 1996 η αμερικανική «Sara Lee» κατείχε το 74% της ολλανδικής αγοράς του καφέ, το 27% της δανέζικης, το 21% της ισπανικής και το 15% της γαλλικής.

Δεν θα επεκταθώ στα μονοπώλια βιομηχανικών προϊόντων, όπως αυτοκινήτων ή τηλεφώνων, γιατί εδώ μιλάμε για τα μονοπώλια της τροφής.
Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Οι διαχειριστές του πλούτου της γης γίνονται όλο και πιο λίγοι και η εξουσία τους πάνω στον άνθρωπο έχει ξεπεράσει εδώ και κάμποσες δεκαετίες κάθε όριο.
Ο παραγωγός αλλοτριώθηκε από το προϊόν που παράγει, είναι αναγκασμένος να το παραδώσει στα μονοπώλια του τρόμου για πενταροδεκάρες και ο υπόλοιπος κόσμος να το αγοράσει στο 100νταπλάσιο της τιμής αγοράς του. Στην προσπάθεια να πουληθούν τα προϊόντα όλο και πιο ακριβά και να παραχθούν όλο και πιο φτηνά, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι οι πτωχοί φτωχότεροι και το πιο τραγικό απ όλα, στην διαδρομή από τον τόπο παραγωγής στο τόπο κατανάλωσης που απέχουν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, ένα μεγάλο μέρος καταλήγει σε χωματερές.
Το 80% της γη πεινάει και το υπόλοιπο έχει γεμίσει σκουπίδια.

Η άθλια αυτή ανάπτυξη γίνεται εις βάρος:
1. της σωστής οικονομίας και της συνετής διαχείρισης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη μας, που είναι μετρημένοι και που το θέλουμε ή όχι θα τελειώσουν πολύ σύντομα. Ο νεοφιλελεύθερος απάνθρωπος δεν θ’ αφήσει τίποτα όρθιο για τις επόμενες γενιές, αν κάτι άλλο δεν συμβεί ενδιάμεσα.
2. Της δημοκρατίας. Όπως είπαμε, τα κράτη κατάντησαν υποχείρια των μεγάλων εταιρειών.
3. Την ποικιλίας των πολιτισμών. Όλοι οι πολιτισμοί που έχουν ανθίσει σ’ αυτή τη γη εδώ και 50 χιλιάδες χρόνια θα συρρικνωθούν στον πολιτισμό του φαστ φούντ.
4. Της οικολογίας. Η διαμόρφωση της πιο φτηνής τιμής, είναι αποτέλεσμα του πιο φτηνού μεροκάματου, άρα της όσο πιο μεγάλης και πιο άγριας εκμετάλλευσης είναι δυνατή και του πιο φτηνού τρόπου παραγωγής. Τα παράπλευρα κόστη, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος και η κατανάλωση του Κεφαλαίου της γης (πετρέλαιο, μέταλλα, νερό) δεν υπολογίζονται. Και δεν υπολογίζονται, γιατί η σημερινή παραγωγή αγαθών έχει έναν και μόνο ένα προσανατολισμό: Την παραγωγή φτηνού προϊόντος!!
Ωστόσο, δεν φτάνει να αναφέρουμε μόνο τα γεγονότα, τα οποία μάλλον ελάχιστοι αμφισβητούν, πρέπει να δούμε πως οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ και πως συνεχίζουμε ακούραστοι το δρόμο μέχρι της τελικής πτώσης.

Ο κόσμος σήμερα είναι χωρισμένος σε πλούσιες χώρες και φτωχές χώρες. Οι φτωχοί των φτωχών χωρών γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Την ίδια πορεία διανύουν και οι πλούσιες χώρες.

Οι επιχειρήσεις των πλούσιων χωρών για να αντέξουν τον ανταγωνισμό μαζεύουν τα υπάρχοντά τους, απολύοντας μερικές χιλιάδες ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους και πηγαίνουν στις φτωχιές, εκεί που τα μεροκάματα είναι του ενός ευρώ. Οι απολυμένοι εργάτες στην πρώτη φάση θα πάρουν ταμείο ανεργείας και δεν θα δημιουργήσουν στένωση πωλήσεων.
Οι εταιρείες που μετακόμισαν στην ξενιτιά, παράγουν προϊόντα με χαμηλό κόστος και τα πουλούν στις πλούσιες χώρες που έχουν (προς το παρόν) λεφτά να αγοράζουν. Στις πλούσιες χώρες οι επιχειρήσεις που δεν ξενιτεύτηκαν δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, πληρώνοντας τους ντόπιους εργάτες και παίρνουν ξένους εργάτες, που ζουν 10 – 10 σε ένα δωμάτιο και μαζεύουν δραχμή – δραχμή για να στείλουν στην πατρίδα τους, εκεί που έχουν αφήσει τα πεινασμένα παιδιά τους, αφού οι μεγάλες εταιρείες που πήγαν εκεί, πήγαν φορτωμένες με σούπερ αυτόματα μηχανήματα και απασχολούν ελάχιστους. Έτσι, ο ξενιτεμός των μεγάλων επιχειρήσεων στις φτωχιές χώρες δεν έφερε ούτε καν εκεί την ευημερία που διαλαλούν οι μάπες και οι βλάκες, ενώ άλλο ένα μέρος του εργατικού δυναμικού των πλούσιων χωρών μένει χωρίς δουλειά, επιβαρύνοντας έτι περισσότερο τον κρατικό κορβανά. Ακόμη όμως, ο πολίτης των πλούσιων χωρών μπορεί και καταναλώνει, γιατί οι τράπεζες δανείζουν, δίνουν πιστωτικές κάρτες, εξ άλλου τα καταναλωτικά αγαθά γίνονται όλο και πιο φτηνά και όλο πιο προσιτά, αφού οι ξένοι εργάτες προσφέρονται για τη μισή αμοιβή!
Δεν θα αργήσει πολύ, που ένα άλλο κύμα φτώχειας σαν τσουνάμι θα πλημυρίσει τις πλούσιες χώρες. Πολύ σύντομα, οι φτωχοί των πλούσιων χωρών δεν θα μπορούν να πληρώσουν την τράπεζα, αλλά ούτε να αγοράζουν θα μπορούν, όσο φτηνά και αν έχουν γίνει και όσο φτηνά και αν γίνονται τα κάθε λογής προϊόντα.
Κι άλλες εταιρείες θα κλείσουν, αφού τα προϊόντα τους, όσο φτηνά και αν είναι δεν μπορούν να πουληθούν πια.
Όσο για το κράτος: Το 65% (περίπου) των εσόδων του είναι από τον ΦΠΑ. Όταν μειώνονται οι πωλήσεις μειώνονται και οι εισπράξεις από το ΦΠΑ.
Στην επόμενη φάση, δεν θα μπορεί να πληρώνει τα ταμεία ανεργίας, ούτε τα ταμεία πρόνοιας και ο φτωχοί θα γίνουν ακόμα περισσότεροι και τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.
Σε λίγο ούτε συντάξεις θα μπορεί να πληρώνει και η πτώχευση έφτασε!

Τόσο απλά πράγματα και οι οικονομολόγοι σοφοί δεν τα βλέπουν! Περιμένουν ότι τη σίγουρα επερχόμενη πτώχευση θα την λουστεί ο επόμενος και ο επόμενος μέχρι να έρθει ο τελευταίος!
Όμως τώρα ή αύριο ο τελευταίος είναι εδώ!
Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση! Ο τούρμπο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής του όλο και πιο φτηνά όλο και πιο πολλά, δρα σαν ακρίδα. Καταβροχθίζει πρώτες ύλες και ερημώνει τη γή.
Αν κάποιος μπορεί να βρεί κάτι θετικό σ αυτό το οικονομικό μοντέλο ας μου το πει.
Θα τον ακούσω με προσοχή.