Montag, 27. April 2009

Νύχτα με φεγγάρι στα παράθυρα του Πάπα Ιωάννη

Μετά την φεγγαρόφωτη μαγική νύχτα του Παπαδιαμάντη θα περάσουμε σε μια άλλη νύχτα με πανσέληνο.
Αυτήν της πάπισσας Ιωάννας του Εμμανουήλ Ροΐδη, ενός άλλου μεγάλου της ελληνικής λογοτεχνίας.
Άλλο το περιεχόμενο και άλλο το ύφος του Ροΐδη, αλλά εξόχως διασκεδαστικό!
Ας απολαύσομεν τη στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης των υπό του ράσου καλυπτομένων «αρετών» του πάπα!
«Ο» πάπας, τριγυρνάει την νύχτα στα δώματα του Βατικανού (;) και λιγουρεύεται τον νεαρό Φλώρο, τον υπασπιστή του.

Το νέφος, το φάσμα, ο βρυκόλαξ, η Ιωάννα τέλος πάντων, εστάθη παρά την κλίνην και, ενθαρρυνομένη υπό της ακινησίας του νεανίσκου, ήρχισε διά του άκρου των χειλέων να λείχη τον απηγορευμένον καρπόν, ον δεν ετόλμα να δαγκάση. Η θερμή εκείνη πρόσψαυσις διεσκέδασεν εν ακαρεί το εις τας φλέβας του νεανίου κυκλοφορούν ρίγος• άμα δε συνελθών εξέτεινεν αμφοτέρους τους βραχίονας, ίνα συλλάβη το φάσμα, όπερ μόλις επρόφθασε να διαφύγη, αφίνον εις χείρας του το ήμισυ του υποκαμίσου και πέντε της κεφαλής του τρίχας. Αλλ’ ο καλός Φλώρος δεν ηδύνατο εις τοιαύτα λάφυρα να αρκεσθή• το αίμα αυτού έβραζεν ήδη υπό της συγκινήσεως και περιεργείας, οι δε πόδες εδίωκον την νυκτερινήν οπτασίαν, ήτις έφευγεν ωκύπους. Δις και τρις περιέδραμον ούτω τον θάλαμον, μέχρις ου περιπλεχθέν το φάσμα εις τας πτυχάς του σχισθέντος χιτώνος ή σαβάνου του κατέπεσεν επί του τάπητος υποκάτω ανοικτού παραθύρου. Ο Φλώρος εξέτεινε τότε πάλιν τας χείρας, αλλ’ αντί να απαντήση οστά, σκώληκας, σαπρίαν ή άλλα τοιαύτα κλασικά κοσμήματα των βρυκολάκων, η χειρ αυτού ανεπαύθη επί θερμής και λείας επιδερμίδος, ήτις εφαίνετο χρησιμεύουσα ως θήκη εις ζώσαν και πάλλουσαν καρδίαν• ήδη δε ήπλονε και την άλλην χείρα,
αλλά κατ’ εκείνην την στιγμήν προβάσα όπισθεν νέφους η σελήνη έλαμψε πανσέληνος επί του προσώπου και των γυμνών μαστών του αγιωτάτου πάπα Ιωάννου του ογδόου!
Ενταύθα, αναγνώστα, ηδυνάμην, αν ήθελον, να δανεισθώ παρά του αββά Κάστη, του πανοσιωτάτου Πούλκη, του αιδεσιμωτάτου Ραβελαί ή άλλου σεμνού ιερέως ολίγην αισχρολογίαν, ίνα δι’ αυτής κοπρίσω οπωσούν την διήγησίν μου, ήτις κινδυνεύει να καταντήση άγονος ως η συκή του Ευαγγελίου• αλλ’ ούτε θεολόγος, ούτε ιερεύς, ούτε καν διάκονος ων ακόμη, αμφιβάλλω αν έχω το δικαίωμα να ρυπάνω τας χείρας μου και τας ακοάς σου. Εις την αυτήν αμηχανίαν ευρέθη και ο ποιητής του Δον Ζουάν, ότε μετά μακράν καταδίωξιν η χειρ του ήρωός του ανεπαύθη τέλος πάντων επί του γυμνού στήθους της τρίτης ή τετάρτης ηρωίδος του, ως η κιβωτός επί του όρους Αραράτ.
………………………

Την επιούσαν της τριπλής εκείνης νυκτός, ότε ο πάπας Ιωάννης επαρουσιάσθη εις τους αυλικούς του, το πρόσωπον της αυτού αγιότητος ηκτινοβόλει, τα χείλη και αι χείρες εμοίραζον αφειδώς ευχάς, συντάξεις και ευλογίας, και όλη η παπική εκείνη χαρά αντανακλάτο επί του προσώπου των αυλικών, οίτινες ανήγειρον φαιδρώς την κεφαλήν ως στάχεις ποτισθέντες μετά μακράν ανομβρίαν. Ο αρχηγός της χριστιανοσύνης διένειμε την ημέραν εκείνην τέσσαρας επισκοπάς, εχειροτόνησεν ιερείς δεκαέξ διακόνους, προσέθεσε δύο αγίους εις το συναξάριον, απήλλαξεν από της αγχόνης πέντε κακούργους και από της πυράς είκοσιν αιρετικούς, λυπούμενος ότι δεν είχεν εκατόν, ως ο Βριάρεως, χείρας ίνα περισσοτέρας χάριτας μοιράση.
………………………..
Ολο το βιβλίο και άλλα μαζί εδώ

9 Kommentare:

  1. Να είσαι καλά ρε ange-ta με τα εκπληκτικά ηδύποτα που μας κερνάς!

    AntwortenLöschen
  2. @ navarino-s

    Βλέπεις πως ξεχωρίζουν οι μεγάλοι συγγραφείς.

    Ολη η γραφή του ενα πανηγύρι, ενας ύμνος στον έρωτα. Αλλα τι υμνος! Ενω είναι άκρως αισθησιακός δεν σου περνάει ούτε ενα δευτερόλεπτο απο το μυαλό να τον πείς χυδαίο.

    Στο "περι λογοτεχνίας" ο Εκο μιλάει για τις εικόνες που σου στέλνει μία ανάγνωση.

    Ενας καλός συγγραφέας, δεν χρειάζεται να αναφέρει ονόματα και καταστάσεις. Αρκει η περιγραφη μιας εικόνας και αντικαταθιστά όλ αυτά.
    Τελος πάντων, και εγω μια απλή αναγνωστρια είμαι.

    AntwortenLöschen
  3. Πραγματικά Angeta να είσαι καλά για όσα βιλία μας θυμίζεις και τα έχουμε διαβάσει, και για όσα δεν έχουμε διαβάσει και μας προκαλείς να τα τιμήσουμε συντόμως.
    Κάποιες φορές χρειάζεται να ξεφεύγουμε λίγο...

    AntwortenLöschen
  4. Kosmonautis,

    Βιβλία νέα και παλιά!
    Είναι μια καλή συντροφιά!
    Μακάρι να μπορούσα να διαβάσω πιο πολύ.

    AntwortenLöschen
  5. που λες... αν και δεν έχω καθόλου χρόνο με έχει πιάσει μια τρέλα τώρα τελευταία... να διαβάζω ότι μπορώ και είναι εφικτό στο πρωτότυπο. Τα αγγλικά βιβλία στα αγγλικά κτλ.
    Που λες πήρα το συγκεκριμένο στο κανονικό κείμενο εδώ και 6 μήνες περίπου... ακόμα δεν τολμώ να το ανοίξω!

    AntwortenLöschen
  6. @χαμογελάκι

    καλησπέρα,

    Πολύ καλά κάνεις!!!!

    Θα σε κουράσει η Πάπισσα, αλλά θα σου αφήσει μια ευχάριστη γεύση. Διάβασε το λίγο - λίγο. Η κάθε σελίδα είναι και ένα ανέκδοτο!

    AntwortenLöschen
  7. Ω, τί μου θύμισες τώρα!!! Τα νειάτα που διαβάζαμε με τις ώρες και ρουφούσαμε το σύμπαν ατόφιο.... Τώρα, επιφανειακά όλα.Λίγο από εδω, λίγο από εκεί και η ημιμάθεια θριαμβεύει..
    Καλημερα, δεν γκρινιάζω, παρατηρώ απλώς...

    AntwortenLöschen
  8. @ ritsmas

    Πόσο δίκιο έχεις.

    Αλιώς διαβάζαμε όταν πηγαίναμε ακόμα στο γυμνάσιο.
    Η ψυχή μας διψούσε για κάτι άλλο. Οχι μόνο για τη γνώση. Αλλά για άλλος κοσμους. Αισθάνομαι τυχερή που δεν είχα τηλεόραση τότε!

    Και όμως, είμαι πολύ ευχαριστημένη που διάβασα Παπαδιαμάντη και Ροϊδη και Ξενόπουλο και Σολωμό μετά τα 30 μου!

    AntwortenLöschen
  9. Ωχ, μα τι λέω, αφού μόνο 26 είμαι!!!!!!!!

    AntwortenLöschen

καλημέρα και καλά σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...