28 Απριλίου 1453

Οι υπερασπιστές της Πόλης αποφασίζουν να επιτεθούν στα τουρκικά πλοία που έχουν περάσει στον Κεράτιο. Δυστυχώς με καθυστέρηση 4 ημερών, οπότε το σχέδιο πρόλαβε να γίνει γνωστό στους Τούρκους, εν πρώτοις από τους Γενουάτες, οι οποίοι κατά τον Σλουμμπερζέρ ήταν οι εμπνευστές του σχεδίου και οι προμηθευτές της ξυλείας και τους λίπους που χρειάστηκε ο Μεχμέτ για την εν λόγω επιχείρηση, αλλά και από άλλους, αφού ελάχιστοι ήταν εκείνοι που δεν το γνώριζαν, όπως μας λέει και ο Πήαρς και ο Βαλτάρι.


«Το σχέδιο του Κόκο ήταν να χρησιμοποιηθούν τα μεγάλα πλοία ως προπέτασμα για τις γαλέρες και τις φούστες, ούτως ώστε την τελευταία στιγμή τα ευκίνητα αυτά σκάφη να κινηθούν με ταχύτητα και να πλήξουν ή να κάψουν τα τουρκικά πλοία.
Στις 28 Απριλίου όλα ήταν έτοιμα. Δύο ώρες πριν τα χαράματα τα δύο πλοία ξεκίνησαν με τα δέματα του βαμβακιού και του μαλλιού. Τα συνόδευαν δύο γαλέρες, η μία υπό τον Τριβιζάνο, ο οποίος είχε θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του αυτοκράτορα, per honor de Dio et per honor di touta la Christianitade και η άλλη υπό τον Ζακαρία Γκριόνε. Οι δύο πλοίαρχοι ήταν έμπειροι και γενναίοι άνδρες.
Όταν τα πλοία ξεκίνησαν είδαν ένα ισχυρό φως να εκπέμπεται από την κορυφή του Πύργου του Γαλατά.
Όλα ήταν βυθισμένα στο σκοτάδι και στη σιωπή. Ξαφνικά η σιωπή λύθηκε και το τούρκικο πυροβολικό άνοιξε πύρ βυθίζοντας το πλοίο του Κόκου. Το πλήρωμα κολύμπησε για να σωθεί, πολλοί χάθηκαν, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Κόκος. Στην συνέχεια ολόκληρος ο στόλος των Τούρκων , ο αποτελούμενος από 70 με 80 πλοία κατευθύνθηκε εναντίον των δύο άλλων ελληνικών πλοίων. Οι Ιταλοί και οι Έλληνες πολέμησαν γενναία. Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε λυσσαλέα επί μιάμιση ώρα και κανείς από τους αντιπάλους δεν ήταν σε θέση να καταβάλει τον άλλο. Ως εκ τούτου και οι δύο πλευρές αποσύρθηκαν.
Εν πάση περιπτώσει, το εγχείρημα των χριστιανών είχε αποτύχει.
Τα χαράματα μερικοί από τους ναύτες είχαν κολυμπήσει μέχρι την βόρεια ακτή όπου πιάστηκαν αιχμάλωτοι».
Ο Μεχμέτ τους αποκεφάλισε όλους και πέρασε τα ακέφαλα σώματά τους πάνω σε παλούκια στα οποία πρόσθεσε και τα κεφάλια τους.
----------------------
Σερ Εντουίν Πήαρσ, Η καταστροφή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας 1453.σελ 304, 305