(21) 16 Μαϊου 1453

Για μένα η άλωση της πόλης είναι ένα από τα ιστορικά γεγονότα με την μεγαλύτερη σπουδαιότητα παγκοσμίως.

Και αυτό δεν έχει να κάνει απλώς και μόνο με την δική μου μεγάλη αγάπη για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, την οποία θεωρώ επάξια συνέχεια της κλασικής Ελλάδας, (για την αξία της οποίας λίγοι θα βρεθούν να διαφωνήσουν) αλλά με την στροφή που πήρε ο κόσμος μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα.

Θα αναφερθώ μόνο στο κλείσιμο του δρόμου του μεταξιού,  την αναγκαιότητα της εξεύρεσης άλλου και την λόγω αυτού ανακάλυψη του υπόλοιπου πλανήτη γη.
Για την λαμπρή ιστορία της Δύσης κατά την συνάντηση των δυο κόσμων, θα μπορούσαμε να μιλάμε αιώνες και να μην σταματάμε να φρίττουμε!
Ας είναι, όμως. Σήμερα θα ήθελα να αντιγράψω μερικές αράδες από το μοναδικό βιβλίο του Μίκα Βαλτάρι, «Ιωάννης Άγγελος» που αν και Φιλανδός έχει καταφέρει να εισχωρήσει και στις ψυχές των ελάχιστων υπερασπιστών της Μεγάλης Πόλης, αλλά και στην σπουδαιότητα της κληρονομιάς της.
Οι χώρες της Δύσης μας έχουν εγκαταλείψει. Έχουμε άλλη γλώσσα, άλλη αλφάβητο, άλλη θρησκεία άλλη φιλοσοφία. Μας χωρίζει ζήλια, μίσος, δυσπιστία αιώνων. Φτωχή, φαγωμένη από τα σκουλίκια, περιορισμένη μόνο μέσα στα τείχη της, η Νέα Ρώμη, που κάποτε κυβερνούσε τον κόσμο, είναι πια ο φτωχός συγγενής και πρέπει να υποταχτεί χωρίς όρους. Ποτέ. Ποτέ. Καλύτερα να φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο κι όταν κτυπήσουν τα τύμπανα του θανάτου ν αγγίξουμε με τα θνητά μας χέρια την αιωνιότητα. Χίλια χρόνια ιστορία έχει πίσω της η αυτοκρατορική πορφύρα. Οι βασιλείς και οι αυτοκράτορες της Ευρώπης είναι βάρβαροι και άξιοι περιφρόνησης, αν συγκριθούν μαζί μας. Πίσω μας έχουμε την πρώτη χριστιανική κοινότητα και πριν από αυτούς τους Αλεξανδρινούς σοφούς. Και πριν από αυτούς τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα.
Πιο εντυπωσιακή είναι η οργή του Αυτοκράτορα όταν ο Αυστριακός (Γερμανός) μηχανικός Γκράντ ζητάει από τον ίδιο την άδεια να επισκεφθεί την βιβλιοθήκη της Πόλης και να διαβάσει συγγράμματα του Πυθαγόρα και του Αρχιμήδη.
Γκράντ: Ξέρω πως υπάρχουν συγγράμματα του Αρχιμήδη και του Πυθαγόρα, αλλά ο βιβλιοθηκάριος τα φυλάει σαν άγριος σκύλος.
Αυτοκράτορας: Ο βιβλιοθηκάριος κάνει απλώς το καθήκον του. Η θέση του είναι κληρονομική και οι υποχρεώσεις του τόσο αυστηρά καθορισμένες που ούτε εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αυτή την δύσκολη στιγμή για την πόλη μας, προσβάλεις τον Θεό θέλοντας να βγάλεις στην επιφάνεια τα συγγράμματα των ειδωλολατρικών φιλοσόφων.
Γκράντ: Αν μόνο ο Ένας μπορεί να μας σώσει τότε δεν υπάρχει λόγος να σπαταλώ τις εφευρέσεις μου και τους υπολογισμούς μου για να διώξω τους Τούρκους από την πόλη σου
Αυτοκράτορας: Η ελληνική φιλοσοφία είναι αιώνια κληρονομιά μας και δεν δανείζουμε τα συγγράμματά μας στους βάρβαρους για να τα νοθέψουν.
Ο Ιουστινιάνης ξερόβηξε και ο βάϊλος γούρλωσε τα μάτια του προσβεβλημένος. Ο αυτοκράτορας προσπάθησε να δώσει εξηγήσεις πως με την λέξη βάρβαρος δεν εννοούσε τους Λατίνους, αλλά ο Γκράντ ήταν Γερμανός, άρα βάρβαρος εκ γενετής.