(23) 24 Μαΐου 1453

Καθώς οι μέρες της Μεγάλης Απώλειας πλησιάζουν, οι κάτοικοι διαισθάνονται τα μελλούμενα σε τόση δύναμη ώστε τα φυσικά φαινόμενα να παίρνουν υπερφυσικές διαστάσεις όχι μόνο για τους καθημερινούς ανθρώπους, αλλά και για τους αυτόπτες μάρτυρες  ιστορικούς της Άλωσης, οι οποίοι και τα κατέγραψαν.

Στις 24 Μαΐου θα ήταν πανσέληνος, και καθώς το φεγγάρι θα λιγόστευε θα έρχονταν η καταστροφή. Την νύχτα της πανσελήνου υπήρχε μια έκλειψη και τρείς ώρες σκοτάδι. Την επόμενη, όταν όλοι  οι κάτοικοι γνώριζαν το μήνυμα της απελπισίας  που έφερε το μπριγκαντίνι, και όταν η έκλειψη είχε χαμηλώσει το ηθικό τους, έγινε μια τελευταία έκκληση στην Θεομήτορα. Η πιο ιερή εικόνα μεταφέρθηκε επάνω στους ώμους των πιστών γύρω από τους δρόμους της πόλης και όλοι όσοι ήταν διαθέσιμοι από τα τείχη έλαβαν μέρος στην λιτανεία. Καθώς προχωρούσαν αργά και με επισημότητα η εικόνα ξαφνικά γλίστρησε από το βάθρο πάνω στο οποίο μεταφέρονταν. Όταν οι άνθρωποι έτρεξαν να την σηκώσουν τους φάνηκε σαν να ήταν φτιαγμένη από μολύβι. Μόνο με πολύ κόπο κατάφεραν να την ξαναβάλουν στη θέση τους. Έπειτα καθώς η λιτανεία εξελισσόταν ξέσπασε στην πόλη μια νεροποντή. Ήταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπίσουν το χαλάζι και η βροχή έπεφτε τόσο καταρρακτώδης , ώστε ολόκληροι δρόμοι πλημύρισαν και παρασύρθηκαν ακόμα και παιδιά. Η Λιτανεία έπρεπε να εγκαταλειφτεί. Την επόμενη , σαν να μην ήταν αρκετοί τέτοιοι οιωνοί, ολόκληρη η πόλη σκεπάστηκε από πυκνή ομίχλη,  φαινόμενο άγνωστο σ αυτές τις περιοχές τον μήνα Μάϊο. Η Θεία Παρουσία καλυπτόταν με σύννεφα για να αποκρύψει την αποχώρησή της από την πόλη. Εκείνη την νύχτα, όταν διαλύθηκε η ομίχλη, παρατηρήθηκε ένα περίεργο φως που έπαιζε γύρω από τον τρούλο της Μεγάλης εκκλησίας της Αγίας Σοφίας. Το είδαν και στο τουρκικό στρατόπεδο και οι Τούρκοι θορυβήθηκαν. Ο ίδιος ο σουλτάνος χρειάστηκε να  καθησυχαστεί από  τους σοφούς του, οι οποίοι ερμήνευσαν το σημάδι ότι έδειχνε πως το φως της πραγματικής πίστης θα φώτιζε σύντομα το ιερό κτίριο. Για τους Έλληνες και τους Ιταλούς συμμάχους τους δεν υπήρχε καμία παρόμοια ανακουφιστική ερμηνεία.

Από τα τείχη είδαν φώτα να λαμπυρίζουν σε απόσταση στην ύπαιθρο, πολύ πίσω από το τουρκικό στρατόπεδο. Τα περίεργα αυτά φώτα δεν ερμηνεύτηκαν ποτέ.

--------------------------------------------------------------------------------

Στήβεν Ράνσιμαν, η άλωση της Κωνσταντινούπολης, σελ 186 - 187