Μετά την ήττα των υπερασπιστών, ο Σουλτάνος δεν επεχείρησε επίθεση. Προτίμησε προς το παρόν να καταπονήσει την άμυνα. Οι προμήθειες στην Πόλη εξαντλούνταν. Ο Αυτοκράτορας οργάνωσε μια επιτροπή που θα φρόντιζε ώστε να διανεμηθούν εξ ίσου τα ελάχιστα. Αν και οι μερίδες ήταν μικρές, κάθε οικογένεια έλαβε το μερίδιο της και δεν υπήρξαν άλλα παράπονα.
Ο Αυτοκράτορας αγνοούσε ότι η Γερουσία της Βενετίας είχε ήδη από τις 13 Απριλίου αποφασίσει να στείλει στόλο με τις εξής οδηγίες: Ο στόλος θα παρέμενε αγκυροβολημένος στην Τένεδο μέχρι τις 20 Μαΐου. Μαζί του θα ενώνονταν και άλλα πλοία προερχόμενα από την Κρήτη και από την Εύβοια.
Ωστόσο δεν έπρεπε να προκαλέσει καμία δράση με τους Τούρκους προτού να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη και να θέσει τον εαυτό του στην διάθεση τους αυτοκράτορα, τονίζοντας τις μεγάλες θυσίες που έκανε η Βενετία για να έλθει προς βοήθεια του. Εάν ο Κωνσταντίνος είχε ήδη κλείσει ειρήνη με τους Τούρκους, ο αντιναύαρχος έπρεπε να πάει στον Μορέα και να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να υποχρεώσει (δηλαδή να ανοίξει κι άλλη πληγή στον χριστιανικό κόσμο) τον δεσπότη Θωμά να επιστρέψει ορισμένα χωριά τα οποία είχε προσαρτήσει παράνομα.
Στις 8 Μαΐου, οι οδηγίες άλλαξαν. Εάν ο Λορεντάν (ναύαρχος τους Βενετικού στόλου) μάθαινε , κατά την διάρκεια του ταξειδιού του, ότι ο αυτοκράτορας δεν είχε κλείσει ειρήνη, έπρεπε να επιβλέψει ώστε η Εύβοια να τεθεί στην πρέπουσα κατάσταση άμυνας. Επιπλέον έπρεπε να συνοδεύεται από έναν πρεσβευτή, τον Βαρθολομαίο Μαρτσέλο, ο οποίος έπρεπε να σπεύσει στην Αυλή του σουλτάνου και να διαβεβαιώσει τον Μεχμέτ για τις ειρηνικές προθέσεις της Βενετίας.
Ο Σουλτάνος έπρεπε να δεχτεί πιέσεις να κλείσει ειρήνη και ο αυτοκράτορας να δεχτεί οποιουσδήποτε όρους. Εάν ο Μωάμεθ ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιορκία, ο πρεσβευτής δεν έπρεπε να συνεχίσει αλλά να επιστρέψει και να δώσει αναφορά στην Γερουσία.
Με λίγα λόγια οι Βενετσιάνοι προσπαθούσαν να βγούν λάδι με κάθε κατάσταση.
Ο Αυτοκράτορας αγνοούσε ότι η Γερουσία της Βενετίας είχε ήδη από τις 13 Απριλίου αποφασίσει να στείλει στόλο με τις εξής οδηγίες: Ο στόλος θα παρέμενε αγκυροβολημένος στην Τένεδο μέχρι τις 20 Μαΐου. Μαζί του θα ενώνονταν και άλλα πλοία προερχόμενα από την Κρήτη και από την Εύβοια.
Ωστόσο δεν έπρεπε να προκαλέσει καμία δράση με τους Τούρκους προτού να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη και να θέσει τον εαυτό του στην διάθεση τους αυτοκράτορα, τονίζοντας τις μεγάλες θυσίες που έκανε η Βενετία για να έλθει προς βοήθεια του. Εάν ο Κωνσταντίνος είχε ήδη κλείσει ειρήνη με τους Τούρκους, ο αντιναύαρχος έπρεπε να πάει στον Μορέα και να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να υποχρεώσει (δηλαδή να ανοίξει κι άλλη πληγή στον χριστιανικό κόσμο) τον δεσπότη Θωμά να επιστρέψει ορισμένα χωριά τα οποία είχε προσαρτήσει παράνομα.
Στις 8 Μαΐου, οι οδηγίες άλλαξαν. Εάν ο Λορεντάν (ναύαρχος τους Βενετικού στόλου) μάθαινε , κατά την διάρκεια του ταξειδιού του, ότι ο αυτοκράτορας δεν είχε κλείσει ειρήνη, έπρεπε να επιβλέψει ώστε η Εύβοια να τεθεί στην πρέπουσα κατάσταση άμυνας. Επιπλέον έπρεπε να συνοδεύεται από έναν πρεσβευτή, τον Βαρθολομαίο Μαρτσέλο, ο οποίος έπρεπε να σπεύσει στην Αυλή του σουλτάνου και να διαβεβαιώσει τον Μεχμέτ για τις ειρηνικές προθέσεις της Βενετίας.
Ο Σουλτάνος έπρεπε να δεχτεί πιέσεις να κλείσει ειρήνη και ο αυτοκράτορας να δεχτεί οποιουσδήποτε όρους. Εάν ο Μωάμεθ ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιορκία, ο πρεσβευτής δεν έπρεπε να συνεχίσει αλλά να επιστρέψει και να δώσει αναφορά στην Γερουσία.
Με λίγα λόγια οι Βενετσιάνοι προσπαθούσαν να βγούν λάδι με κάθε κατάσταση.
Στήβεν Ράνσιμαν, η Αλωση της Κωνσταντινούπολης, σελ. 176, 177
.jpg)
.jpg)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
καλημέρα και καλά σχόλια: